Het licht gevangen in kunststof, vijf vragen aan Pleunie Buyink

Wat heeft je ertoe gebracht om kunstenaar te worden?

“Als kind was ik altijd al druk in de weer met potloden, pennen, stofjes en dergelijke. Deze liefde voor stoffen, voor materialen, is tijdens mijn studie aan de Design Academy alleen maar gegroeid en in het bijzonder de ontdekking van kunststoffen. Hier kreeg ik de mogelijkheid om van verschillende werkplaatsen gebruik te maken, waaronder ook één voor kunststoffen. Vooral in de laatste jaren van mijn opleiding was ik hier veel te vinden. Tijdens mijn afstuderen heb ik een materiaal ontwikkeld dat in eerste instantie bedoeld was voor architecten en designers om toe te passen voor de bekleding van muren of plafonds. Door verschillende lagen rubber en kunststof te combineren in een facetvorm ontstond een spiegelend oppervlak waarbij de verschillende kleuren in wisselende standpunten te zien zijn. Bij het presenteren hiervan tijdens Dutch Design Week op de graduation show, kreeg ik opvallend veel reacties vanuit de kunstwereld. In eerste instantie had ik nooit bedacht dat ik in de kunstwereld zou belanden maar ik ben nu zo’n anderhalf jaar bezig en het was de beste beslissing ooit.”

Ocean Greatness

Wat is je grootste inspiratiebron?


“Mijn grootste inspiratie bron is de natuur. Ik ben opgegroeid aan de rand van een groot bos, waar ik vroeger elke dag in te vinden was. En nog steeds maak ik wekelijks lange wandelingen door dit bos. De kleuren, de structuren, hoe de dauw als kleine diamantjes op hei schittert, tot de mist die mysterieus samen speelt met het water van het ven.”

Captured Seasons Summer

Wat heb je nodig om je werk te kunnen maken?

“Licht, heel veel licht. Ik werk in een oud schoolgebouw, wat mijn oude schoolgebouw is, in mijn oude groep vier. De ruimte heeft een hoog plafond en grote ramen aan de voorzijde waardoor er veel lichtinval is, natuurlijk lichtinval is erg belangrijk bij mijn maakproces. Mijn objecten bestaan uit veel verschillende kleurlagen die ik laag voor laag zelf aanmaak met verschillende pigmenten. Alle kleurlagen samen vormen weer een kleur of kleurtoon. Wanneer iemand langs mijn objecten loopt, zal hij of zij door alle lagen, bij elke beweging, vanuit verschillende hoeken, en door veranderd lichtinval telkens verschillende kleuren zien en ontdekken. “

Moments

Wat heeft je het meest verrast bij het maken van deze expositie?

“De reacties, heel veel leuke reacties, die ik van bezoekers krijg. Veel mensen hebben spontaan de moeite hebben genomen om mij een mail te sturen na hun bezoek aan de expositie. Dat ik mensen heb geraakt met mijn werk, en de verschillende dingen die mensen in mijn werk zien en waar mijn werk hen aan herinnert vind ik bijzonder. Zo hoorde ik van een vrouw dat mijn werk haar deed denken aan een vakantie aan de Caraïben waar ze veel heeft gesnorkeld (object ocean greatness). Een ander zag in het drieluik (object moments) aardlagen, alsof de aarde in plakken was gesneden en die naast elkaar waren geplaatst.”

“Mijn (trotse) moeder is zelfs vele malen neergestreken op een van de bankjes voor mijn werk om alle reacties van de bezoekers te kunnen zien en aan te horen. “

Unpredictability

Wat zou je altijd nog eens willen doen?

“Deze expositie smaakt zeker naar meer, en ik zou heel graag nog een keer mijn werk in net zo’n mooi museum als het Noordbrabants Museum willen tentoonstellen. Door de expositie heb ik mijzelf enorm uitgedaagd door dingen te doen en te creëren die ik voorheen nog nooit had gemaakt. Zo heb ik een heel groot drieluik gemaakt (190 x 80cm per deel) met daarin kleuren en structuren die van de een naar de ander doorlopen. Technisch was dit een grote uitdaging omdat ik mijn werk altijd plat, dus horizontaal, maak. Voor een eventuele volgende expositie heb ik alweer vele ideeën, dus ik ga mijn uiterste best doen om in een volgend museum te kunnen komen hangen. “