‘Untitled’ // Tijdens het tekenen

Want de dingen die je ziet zijn tijdelijk
en de dingen die je niet ziet zijn eeuwig¹
NOTITIES VOORAF
– eeuwig / ‘100 jaar-achtig’, zoals 100 jaar. De meeste mensen maken dat niet mee. Het is een lange tijd, maar omdat we het zouden kunnen meemaken blijft het binnen ons gevoel voor tijd een reeële afbakening.
– altijd / ‘Ik blijf altijd van je houden’, alle tijd. Een tijdsaanduiding die tijd ontkend. Tijd moet een begin en een einde hebben, een kwantiteit, een maatstaf. Men bedoelt een tijdloosheid, een grenzeloosheid. Daarmee wordt duidelijk dat het iets is dat je niet kunt bevatten en mede daardoor niet kunt negeren. ‘Voor altijd’ is een beperking van de tijdloosheid, waardoor je deze kunt begrijpen of aannemen. ‘Voor altijd’ draagt het mysterie van de oneindigheid in zich als een belofte.

TIJDENS HET TEKENEN
I
Wat zie je? Wat betekent dat? Wat is het nut ervan? Wie ben jij ten opzichte van de dingen die je ziet? Besef je dat die dingen tijdelijk zijn?

Rechtsonder, de zwaartekracht gevangen in een lijn. De vorm beweegt het kader uit, de ruimte is een suggestie. Zwevend licht als een meetlat, licht is onmeetbaar, niet te vangen in getallen of woorden, alleen de eigenschappen van het licht zijn meetbaar (helderheid, warmte).

Zoals een bouwplan dat steeds opgerold, meegenomen, uitgerold wordt, de ideeën die gedeeld worden. De poging om ze terug te brengen tot/ze te vangen binnen een maatvoering. Tekening, lijnen op papier, aangevuld met een bestek/toelichting. Als een ingrediëntenlijst dat in je hoofd al een fijn gerecht is geworden door middel van je verbeelding.

Een gedeelte van de ruimte wordt aan het oog ontrokken door de krassen. De hoek word als het ware gecamoufleerd maar blijft aanwezig door de perspectieflijnen die eruit voortkomen. Er is geen schaduw: het licht is diffuus als op een bewolkte dag. Het enige mogelijke licht binnen de tekening komt van een kunstmatige lichtbron (gelijkmatig, geen tijdsaanduiding).

We tried so hard to understand / but we can’t
– Paramore, All we know is falling

II
Flaubert sprak zijn frasen hardop uit, omdat hij er niets in herkende. Beeld maken komt voort uit een zelfde noodzaak, het brengt op een zelfde manier de dingen waar je niets in herkend naar buiten. Dingen waarneembaar maken: niet alle dingen zijn waarneembaar. Als iets een ding is is het daardoor waarneembaar, omdat het is. Of door het waar te nemen is het er? Of het is er wel maar door het waar te nemen bevestigen we het bestaan ervan?

I’m not naïve,  just selective about the reality I accept
– Calvin and Hobbes

Uit de krant van vandaag: ‘De westerse mens denkt dat hij zijn gedachten is’.  Wat je denkt bepaald je identiteit? Ik ben wat ik denk / ik denk dus ik ben / ik ben dus ik denk / ik ben denk ik dus… Wat je bent is onzichtbaar, en daarin kwetsbaar.

III
We don’t see things as they are, we see them as we are
– Anaïs Nin

We zoeken naar fysieke activiteiten die gelijk lopen met het ritme van onze gedachten. Of die een ritme componeren waardoor de juiste dingen in onze gedachten in beweging komen en nieuwe verbindingen gelegd kunnen worden.
Het tekenen is voor mij zo’n activiteit. Tekenen is de handeling waarin alle ongeplaatste emoties en ervaringen naar buiten toe doorleefd worden. Het tekenen kan alleen van binnen naar buiten plaatsvinden. Schoonheid en rust ontstaan vanuit (potentiële) destructie². Deze destructie is een mentaal proces dat (grotendeels) onbewust plaatsvind en toegestaan wordt. Door de handeling van het tekenen komt deze naar een oppervlakte.

De huid van het papier wordt bedekt met inkt, gepolijst. De inkt lijkt uit het papier naar boven te komen, als een laag die ontleed wordt, niet als een laag die toegevoegd wordt.

Het verlangen om fragmenten vanuit de ‘realiteit’ na te tekenen groeit maar de onmogelijkheid ervan houdt in dat hun schoonheid afbreuk gedaan gaat worden en dat houdt me tegen. Het gevangen zetten van een vrij object in inkt en papier – dat is een enorme beperking die ik het object opleg.

Fotograferen is van buiten naar binnen brengen. Een deelbaar maken van observatie en een waardering voor de dingen. Een verhuisdoos vol herinneringen die gered wordt uit een brand.

___
¹ Bijbel, Korinthe 4:18
²  Martin Heidegger, Contributions to Philosophy (of the Event) // What is developed in Being and Time as “destruction” is not a dismantling in the sense of a demolishing. It is a purification aimed at laying bare the basic metaphysical positions. Yet all of that is mere prelude with respect to the carrying out of the resonating and interplay.