Esther Hoogendijk onderzoekt de mogelijkheid om kunstwerken te maken die gedurende een periode langzaam veranderen. Deze veranderingen vinden plaats door invloeden zoals luchtverplaatsing, verdampen, afbreken en ook het aanraken van een kunstwerk. En die aanraking wil ze tijdens haar werkperiode onderzoeken door middel van een aantal interventies in de openbare ruimte. Het werkproces is gebaseerd op een grote hoeveelheid proeven en experimenten, deze experimentele en onderzoekende manier van werken zal Esther ook toepassen tijdens de werkperiode. Het resultaat van dit project zal hopelijk niet alleen een tentoonstelling zijn maar zal ook aanleiding zijn voor een gesprek over kunst in de openbare ruimte, wat als die kunst mag en kan veranderen? Aangeraakt kan worden? Het publiek invloed kan uitoefenen op het werk? En wat als het werk wel stuk mag gaan?
Stan Gonera onderzoekt tijdens zijn werkperiode de positie van de kijker. Dit doet hij door middel van het opzetten van een theaterstuk waar de toeschouwer een andere positie krijgt. Rollen zoals regie en attributen wil hij uit handen gaan geven aan de ‘kijker’ en wil deze integraal onderdeel laten zijn van het stuk. Dit door ze bijvoorbeeld op uitnodiging te ontvangen of een aantal (zit)plekken op voorhand te bepalen. Nog niet zeker om dit offline of online te realiseren, Stan maakt graag gebruik van de vrije mogelijkheden, de openheid tot onderzoek én de geheimzinnigheid van het pand om dit nader te bepalen.