Advies aan de jonge kunstenaar #7

WELKOM!

Welkom is misschien niet meteen het eerste woord wat me te binnen schiet als ik terugdenk aan de eerste stappen die ik in ‘de kunstwereld’ zette. Toen ik in 2011 afstudeerde, vielen letterlijk alle deuren in het slot en was er voor een net afgestudeerde kunstenaar weinig tot nauwelijks ruimte, laat staan een budget. De WWIK werd afgeschaft en er was veel te doen omtrent bezuinigingen in de culturele sector, waardoor het niet makkelijk was om funding voor een project te krijgen.

Opgeven? Ho maar, een bijbaan was de oplossing. Voor drie dagen in de week had ik een bijbaan als suppoost bij een museum. Ik vond het fijn om collega’s te hebben en het ritme van het werk gaf me structuur. Als maker ben je flexibel. Soms werkte ik meer uren als de werkgever daarom vroeg, en als ik tijd nodig had voor een tentoonstelling of opdracht, werd daar ook rekening mee gehouden. Ik verdiende genoeg om mijn huur te betalen en al het geld dat via de kunsten binnenkwam was mooi meegenomen. Het inkomen van een bijbaan zorgde voor een onafhankelijkheidsgevoel en creëerde vrijheid in het artistiek proces.

Het was voor mij belangrijk om na het afstuderen de verschillende gebieden in de kunsten te ontdekken. Ook de kunstwereld heeft veel subculturen. Ik reageerde op oproepen om deel te nemen aan tentoonstellingen of projectplannen voor bijvoorbeeld de kunstprogrammering van festivals. Ik nam deel aan cursussen die gegeven werden via bkkc of Cultuur en Ondernemen, schreef me in voor portfolio-gesprekken, startte een crowdfunding project, maar ging vooral veel kunst kijken. Ik bezocht wekelijks tentoonstellingen, expo’s van obscure kunstinstellingen tot musea en alles wat daar tussenin ligt. Ik ontdekte door het vallen en opstaan steeds meer waar ik me thuis voel. Ik ontwikkelde hierdoor een sterke band met mijn intuïtie en kan ik steeds meer op haar vertrouwen.

Daarnaast is het belangrijk om met afwijzing en kritiek om te gaan. Ook al wordt je werk niet gezien of niet ‘meteen’ opgepikt, blijf vertrouwen in jezelf en in je werk houden. Gooi de handdoek niet in de ring, maar blijf je verdiepen in je werk. Ik ben ervan overtuigd dat als je met toewijding met je fascinaties bezig bent, dat het dan vroeg of laat wordt opgepakt en wordt gezien door de juiste mensen.

Het gevaar zit erin dat het bijbaantje en de dagelijkse beslommeringen de overhand nemen van het artistiek proces. Zoek een manier of structuur dat voor jou werkt. Twee jaar na mijn afstuderen ben ik in aanraking gekomen met fenomeen ‘artist in residence’. In het gastatelier ZIN in Vught heb ik een periode van drie maanden gewerkt. Het voelde als een noodzaak om terug te gaan naar de basis en ik heb daar in alle rust kunnen reflecteren op mijn werk. Daarna volgde er nog meer ‘residencies’: over de grens in Finland, Portugal en nog een aantal in Nederland. Mijn laatste residency was in Zundert, in het Van GoghHuis afgelopen februari (2017). De werkperiodes zijn momentopnames van het artistieke proces dat aaneengeregen wordt door zulke periodes van afzondering, om te hernemen waar ik de vorige keer gebleven was. Het is voor mij een waardevol proces wat structuur biedt in mijn werkwijze. Dit is wat tot nu toe mij heeft geholpen om werkzaam te blijven als maker.
Maar kies vooral het geen wat bij jou past, luister naar je intuïtie.

Hartelijke groet,
Noortje Haegens

Fotografie Wiebke Zander