Agenda Artikelen Programma Zoeken Contact Partners Auteurs

Bronzen

Het zielsverlangen om, eens, iets onbreekbaars te maken, solide.

Met de eer en het metaal van een dierbare vriend.
In duizend graden Celsius omgesmolten en
gestold tot duizend gram zuiver ding.

Naar mijn hand gezet, maar achtergelaten.
Eén jaar lang, onderaards verborgen, verweerd – vossenhol.

 

Herwonnen, veredeld, tot goud gepolijst.

 

Nu ontdaan van spreuken, uit de schijn ontgleden.


 
Auteur:
Kai Chang

Den Bosch, Nederland

Het zijn opzichzelfstaande dingen – het gedicht, het object, de potensai – die elkaar niet nodig hebben maar in hun autonomie naast elkaar bestaan en elkaar aanvullen.

 
praktijk:
Beukenzegen
April In de tuin schoffel ik de aarde om een sering. Ik kijk naar mijn vieze handen en ik zie dat het boompje sinds het toetak...
Door: Kai Chang
 
praktijk:
Regenboog
Regen meer dan druppels – waterspiegel, prisma – in buien met zon. Ambivalentie belichaamt als boog.   Opgedoemd s...
Door: Kai Chang
 
fragment:
Zakdoek
Mijn eerste sprong jij langs de kant. Amper haar op je hoofd alles naar een helft de kam zo vet als boter. Maggi in de so...