Op donderdag 8 november loop ik in Tilburg, zoekend naar Kunstpodium T. Gelukkig vind ik dat snel aan mijn linkerzijde, al starend door het raam herken ik het schilderwerk boven de grijze bank. De zwarte salontafeltjes ervoor zien er uitnodigend uit, eigenlijk ziet de gehele ruimte er gezellig uit en opeens realiseer ik me dat ik schaamteloos door het raam sta te gluren. Met een licht gevoel van voyeurisme voel ik me enigszins betrapt als er iemand voor mijn neus staat… Mijn wangen kleuren lichtroze… Maar een warme, brede glimlach verwelkomt me door het raam en seint dat er iemand de deur open komt doen en dat is niemand minder dan Jolijn, ook auteur voor Witte Rook, en deel van de harde kern van De Roze Sokkel.
Na dat warme welkom en een korte rondleiding mag ik op diezelfde grijze bank, die ik eerst van buiten zag, neerploffen. Geen nette zithouding of statige formaliteiten, er hangt namelijk een huiselijke sfeer. Er is geluid in het gebouw, kunstenaars die op dat moment aan het werk zijn, Tyrell, die ook tot De Roze Sokkel behoort, belt op de gang, de waterkoker die pruttelt en de bekende klik geeft wanneer het water heeft gekookt. Ik kijk tegen de achterkant van een beeldje en een potje met glitterpillen, tegen een gezellige poster en een stapel vinyl. Het is net alsof ik thuis ben, de geluiden van het huis klinken aangenaam bekend, ook al is de ruimte dat niet, het voelt positief, energiek en vooral aanstekelijk.
Jeroen en Jolijn praten mij alvast bij. Ze zijn razend enthousiast over hoe de werkperiode in Kunstpodium T verloopt. Sinds ze de open call hebben geplaatst was het duidelijk dat het naast gezelligheid en spontaniteit ook ging over daadwerkelijk kunst in de ruimte maken, dit in combinatie met het exposeren van bestaand werk van diverse kunstenaars. Het idee dat je niet de mogelijkheid hebt om lang na te denken, de beperkte tijd is de bepalende factor in het maken van keuzes, je wordt misschien wat gedwongen om keuzes te maken die je normaliter langer de tijd zou geven, nu heb je slechts een week de tijd om de symbolische knoop door te hakken. En juist die tijdsdruk, die toch door iedereen als positief wordt ervaren, zorgt voor productie, enthousiasme en artistieke energie.
Vertrouwen in eigen kunnen
Alle drie zijn ze erg tevreden over de respons, niet alleen van kunstenaars, maar ook van passanten. Gesprekken door het raam, mensen die naar binnen kijken en zien hoe Jolijn bijvoorbeeld in haar bed ligt te slapen is al een performance art op zich. “Ik slaap wel met zo’n oogslaapding” maar slapen lukt aardig. Ook als het niet zou lukken, ze vaart op de positieve en vooral productieve beweging die ze met z’n drieën creëren. Tyrell beaamt dit, deze gehele periode voelt aan als een roze – lees sokkel – wolk die het drietal laat groeien in hetgeen waar ze van houden: enerzijds een platform voor kunstzinnige expressie anderzijds groeien ze in hun kunstenaarschap. De energie die er ‘hangt’ is voelbaar, grijpt je en dringt je creatieve geest binnen. Jeroen zit naast haar en knikt, ook hij ervaart die euforie. Ze hebben afspraak na afspraak: een ontmoeting met een kunstenaar, werk ophalen en plaatsen, passanten te woord staan. Ze hebben voor de finissage ruim veertig kunstenaars die werk exposeren, bestaand werk dan wel ter plekke gemaakt. Het is een mix tussen grote namen en aanstormend talent, zelf aangemeld of gecureerd door De Roze Sokkel. Het werk van Hans de Wit en Ton van der Vleuten is onder andere te zien, nu in een open studio vorm, maar ook vanaf vrijdag 23 november aanstaande. Dat weekend is de afsluiting van de werkperiode en wordt al het werk als groepsexpositie getoond aan het publiek. Dan is er ook werk te zien van onder andere Jeroen Duijf, Dakota Havard en Marjolein Witte.
Roze verspreidt zich over Tilburg
In de ‘roze’ werkperiode zijn diverse samenwerkingen ontstaan. Jeroen, Jolijn en Tyrell gaven reeds aan dat de ruimte inspireert en aanzet tot spontaniteit. Niet alleen spontane interacties met mensen, maar ook spontane ideeën voor samenwerkingen om het weekend van de afsluiting nog spectaculairder te maken. Zo is er een DJ en percussie-act, is er een ‘rodekolenavond’ van Robin Kersten en Lucia Koevoets en zijn ze recentelijk een samenwerking aangegaan met BANK15 en LOC Brewery, verwacht dus een goed biertje tijdens de finissage.
De Roze Sokkel is druk bezig met het neerzetten van een professioneel kunstinitiatief. Ze blijven zich graag bewegen in onconventionele ruimtes waar laagdrempeligheid een rol speelt, waar iedereen empathie voor elkaar heeft en geïnspireerd raakt door elkaar. Door de support die de drie langs alle kanten krijgen, raken ze nog enthousiaster en zal het echte besef pas komen als de werkperiode – inclusief afsluitende groepstentoonstelling – voorbij is. Dan pas zal langzaam doordringen hoe ze de maand hebben gedraaid, hoe ze geproduceerd hebben op diverse fronten. Een moment van rust waarin evaluatie en bezinning plaatsvindt, zodat er weer een groei ontstaat naar een ander glorieus Roze Sokkel moment.
Deelnemende kunstenaars
Ide André | Eleye Boerenkamps | Paul Bogaers | Paul Bogaerts | Koen Cornelis | Koen Delaere | Piet Dieleman| Jeroen Doorenweerd | Jeroen Duijf | Henk Duijn | Sofie van Gils | Myriam Grass | Bjorg-Linde De Greeff | Dakota Havard | Jolijn van den Heuvel | Bas van den Hurk | Luca Huys | Sanne Jansen | Sam Janssen | Robin Kersten | Lucia Koevoets | Tyrell Kuipers | Matthew James Lanning | Rob Moonen | Wilfredo Angel Orelanna | Marjolein Landman | Klaartje Esch | Valentino Russo | Jeroen Schampers | Jelle Slof | Pam Steenwijk | Leon Stoffelen | Jovana Stulic | Mathijs van den Thillart | Nina van de Ven | Marleen Verber | Ton van der Vleuten | Hans de Wit | Marjolein Witte | Annemiek Wolse | Beat Zoderer
Zoeken
Interview
