Grondige restyling - en een gloednieuwe collectie - door Rianne de Witte

Verscholen in het pittoreske Teteringen tussen de weilanden aan de rand van Breda huist binnen een klein boerderijtje het atelier en de werkplaats van Rianne de Witte. Temidden van haar piepkleine en volle, maar georganiseerde atelier en ontwerpruimte schenkt ze thee in haar comfortabele wollen vest en vertelt ze met zachte stem over haar winkel die ze ooit zelf jaren had en wat niet helemaal haar ding bleek. Na zes jaar in de luwte te zijn geweest met haar eigen merk, is ze nu weer druk met een nieuwe collectie. Ook het onderwijs trekt haar aan; het vak leren aan jonge studenten en onderwijzen over duurzaamheid. „Ik heb de behoefte om kennis te delen. Er is weer aandacht voor vakmanschap.”

Een nieuwe collectie is na al die jaren in de luwte in de maak en al behoorlijk is uitgestald in haar atelier. De jurk die centraal staat in haar collectie voor komende winter staat prominent op een paspop in haar werkruimte. Een rood velours exemplaar met ronde coconachtige mouwvormen, een ontwerp jaren geleden ontstaan, is nu in verschillende andere materialen te krijgen en voelt als een totaal nieuwe uitkomst. „Ik ben gaan denken vanuit bestaande ontwerpen uit het verleden. Wil ik daar nog iets mee? Veel dingen zijn nog steeds goed en tijdloos.” Dus werd het uitgangspunt voor haar nieuwe collectie kleine series en groepjes ontwerpen met een centraal staand kleurenpalet, verdeeld in verschillende seizoenen. Ze wijst naar een kleurenstaal. “Bijvoorbeeld rood, zwart, wit. Basic rituele kleuren.” Bestaande ontwerpen verfijnen, praktischer maken en nog meer aandacht voor pasvorm is nu de uitdaging voor De Witte. „Patroontekenen en een goede pasvorm vinden, hebben me altijd bezig gehouden. In het verleden lag de nadruk vaak op taillering, maar nu kan een S ook een M zijn.” Tegenwoordig zoekt ze het meer in toegankelijke, basicachtige stoffen zoals katoen en tricot, meer home en casual wear. “Of juist jeans, voor een heel ander beeld.”

Tijdens haar studie aan AKV St Joost werd haar interesse gewekt voor “mode versus milieu.” Duurzaam ontwerpen en hergebruik. Ze begon met de toepassing van biologisch katoen, linnen, hennep en turf. „In die tijd was er wereldwijd een klein clubje mensen bezig met duurzame materialen, en bij fairtrade dacht men alleen maar aan wereldwinkels. Afgezien van een reuze interessante seminar op de Rietveld Academie waar wij met de opleiding verplicht aan meededen was het onderwerp allesbehalve hip. Geen enkele medestudent was geïnspireerd om hier iets mee te doen. Dat verbaasde me. Ik vond het gegeven juist interessant en zag er juist zelfs een reden in om op de modeafdeling te blijven. Ik miste de zin van mode, het nut om met mode bezig te zijn. Het onderwerp diepgang en noodzaak van het modevak, was voor mij persoonlijk ver te zoeken. Ik was van kinds af aan met mode bezig, maar wist nooit waarom. Het hoogst haalbare op de kunstacademie te vertoeven vond ik ter plekke teleurstellend… het wereldje.”

“Het is een grote uitdaging, maar toch, er was nog nooit zoveel interesse voor duurzaam gemaakte kleding als nu. Het ambachtelijke kleinschalige blijft lonken”. 

Een soms oppervlakkig wereldje – die mode – volgens De Witte. Bij haar bestond geen behoefte te shockeren en draaide alles allerminst om ego. „Men vroeg zich in die tijd niet af door wie de kleding gemaakt werd en waar de stof vandaan kwam. Mode en milieu zijn bij mij blijven hangen en ik ben duurzaam gaan ontwerpen door na te denken over vormen, coupe, stofverbruik en hergebruik. En ben aan het werk gegaan met biologisch katoen, linnen, hennep en turf.” Met een voorliefde voor natuurlijke materialen is het geen verrassing dat haar afkomst altijd haar houvast was in haar ontwerppraktijk: Zeeland, dichtbij de natuur.

Mentor en ontwerpdocent Ilm Sips was “een grote inspirator” die haar kennis liet maken met pure, rijke materialen en bewustwording over de vervuilende textielindustrie teweeg bracht. “Mijn afstudeercollectie in 1994 was op duurzaamheid gestoeld en na mijn studie had ik de basis om mijn eigen stijl en deze mentaliteit verder te ontwikkelen en mijn eigen merk op te starten.” Maar niet voordat ze na haar afstuderen vier maanden in Canada bij een indianenechtpaar vertoefde en waar de schildpad op haar pad kwam die haar logo zou gaan worden. „De schildpad staat voor de wereld, voor moeder aarde, vruchtbaarheid en bescherming. Het perfecte symbool voor de richting die ik insloeg.”

De lancering van haar huidige en nieuwe collectie is er een van een grondige aanpak. “Ik heb mijn logo gerestyled naar een tijdlozer exemplaar. Dat laatste probeer ik ook in mijn ontwerpen door te voeren. In het verleden was ik soms in conflict met klassieke uitkomsten, waardoor eerdere collecties soms iets kostuumachtigs hadden. Een onbewust proces, waarschijnlijk door inspiratie uit traditionele kostuumboeken. Daar wil ik niet vanaf, maar ik wil het wel minimaliseren. Ik heb nu meer oog voor het totaalbeeld met belijning en de juiste en een meer toegankelijke materiaalkeuze.” De nieuwe webshop zit er aan te komen en er is ruimte voor maatwerk. En er zijn toekomstplannen voor een werkkledinglijn met extra aandacht voor bewegingsvrijheid en vrouwelijkheid.

Inspiratiebronnen zijn voor De Witte niet precies te benoemen. „Ik werk vanuit een patroon, probeer een silhouet te bereiken. Net als in de beeldhouwkunst, zoek ik naar een vormentaal die altijd in beweging blijft, soms op basis van een lullig schetsje en soms met moeilijke technische tekeningen.  Dat kan heel saai zijn.” Geen ingewikkelde concepten of referenties voor De Witte, doe haar maar eenvoud, authenticiteit en toegepast werk. „Mijn ontwerpen moeten draagbaar zijn.”

De nieuwe collectie is er een gericht business to business en gaat geleverd worden aan winkels. Dat vraagt volgens De Witte om een bepaalde aanpak, goede organisatie, concrete doelstellingen en schaalvergroting van haar praktijk. En zeker ook structuur om de risico’s te beperken. Een rigoureus nieuw hoofdstuk in haar carrière. „Ik ben natuurlijk al meer dan twintig jaar bezig, maar voor mijn gevoel moet ik weer vanaf nul beginnen. Het valt niet mee om goede verkooppunten te vinden en hoewel de markt aantrekt vind ik het nog steeds een enorme struggle.”

Voor De Witte is ‘klein’ het nieuwe ‘groot’. “Het is een grote uitdaging, maar toch, er was nog nooit zoveel interesse voor duurzaam gemaakte kleding als nu! Het ambachtelijk en kleinschalige blijft lonken. Bezig zijn met stoffen en materialen, unieke stukken maken voor de webshop en voor de liefhebber eventueel op maat gemaakt. Hoe het gaat uitpakken gaan we zien, wellicht kan het allebei?”