Jessie Westgeest, fotografie, experiment en ontdekking

Hoe goed fotograferen, experimenteren en ontdekken samen komen.

Jessie Westgeest (1994) studeerde in Utrecht aan de Hogeschool voor de Kunsten. Tijdens haar studie fotografie werd het werk dat ze maakte steeds autonomer. Ze hield zich erg bezig met het terugbrengen van ruimtelijke vormen en materiaal van de (platte) foto. Voor haar afstuderen heeft ze foto’s geprint op verschillende materialen en daarvan fotosculpturen gemaakt. Daarnaast heeft ze een grote interesse om naast fotografie ander materiaal in te zetten, bijvoorbeeld water en licht.

“Een foto benader ik als een beginpunt waar ik allerlei mogelijkheden in zie.”

Jessie heeft diverse inspiratiebronnen, maar vaak is het materiaal zelf de grootste. Ze experimenteert en kijkt hoe het materiaal reageert op bepaalde handelingen. Maar een wandeling is ook een prikkel voor haar creatieve brein of als ze een bepaalde compositie ziet. Het is een beetje raadselachtig hoe het voor haar werkt, want ideeën borrelen soms totaal onverwacht op. “Tijdens het maakproces gebeuren veel dingen onverwachts en laat ik mij graag verbazen door de manier waarop het beeld of materiaal reageert. Door veel experiment te doen en te ‘luisteren’ naar het materiaal word ik geïnspireerd tot nieuwe vormen en beelden.”

De afgelopen periode heeft Jessie een duo-expositie gemaakt samen met Wouter van de Kuijt, deze was te zien bij The Grey Space in The Middle te Den Haag. Nu alles achter de rug is, heeft ze weer een beetje tijd om op adem te komen. “Ik ben er de afgelopen weken erg druk mee geweest en zo’n expositie kost vrij veel energie.” Tijdens deze expo was fotografie een klein onderdeel van het werk en Jessie merkte dat ze het erg interessant vindt om naast haar fotografie ook andere materialen te gebruiken. Het verbreden van haar horizon is iets wat ze de komende tijd meer wil gaan doen, experimenteren en verder onderzoeken, nieuw materiaal ontdekken en toe te passen. Onlangs heeft ze ook een nieuw atelier gekregen die ze nu, na de Grey Space expositie, eindelijk eens rustig kan inrichten. Het lijkt haar te gek om eens sculptuur te maken in een openbare ruimte. Ze heeft ervaring met het realiseren van kleinere versies, maar om dit een keer in het groot uit te werken en het toegankelijk maken voor iedereen, dat lijkt haar fantastisch. Ook om te zien hoe het sculptuur reageert op de omgeving en hoe het wordt verweerd door de natuur. Hoe ze dat wil realiseren, weet ze nog niet. Maar gelukkig heeft ze nog genoeg tijd om daar over na te denken, misschien wel in Witte Rook of tijdens een residentie in het buitenland, want dat is namelijk ook iets wat ze graag wil.