Wie schrijft die blijft, moet je daarvoor kunnen schrijven

Hoe kan ik gaan schrijven voor het online platform Witte Rook als ik niet goed kan schrijven?
Dat is een vraag die ik mezelf al veel langer stel. Ik hou van Witte Rook. Toen ik er kennis mee maakte, had ik net de beslissing gemaakt om – voor voltijd – terug te gaan naar de creatieve sector. Dat ging goed. Het was fijn om werk te maken en te exposeren. Ik had dit al een lange tijd niet meer gedaan en voelde enorm bevrijdend dit weer te doen.

Het duurde even voordat ik doorhad wat werkplekken voor kunstenaars zijn. Ik ben in 2011 afgestudeerd als kunstenaar aan de academie in Breda. Daarna begreep ik vooral niks van de kunstwereld en was ik maar niet in staat dit me eigen te maken. Het werd niet gemakkelijk. Ik exposeerde wel eens, maar het lukte me slecht zelf initiatief te nemen. Met als conclusie dat ik stopte met werk maken, stopte met mijn kunstenaarschap en mijn focus richtte op andere dingen in het leven.

Huisje, boompje, beestje…

Zo kreeg ik een vaste baan bij een apotheek en werkte daar als apotheek medewerker. Alle standaard dingen in het leven ging ik aan. Zocht een partner, nam een kat, kreeg een kind, trouwde, kocht een huis. Nou ja noem alles maar op. Ook standaard volgens mij, is dat bleek dat ik hier helemaal niet gelukkig van werd. Uiteindelijk heb ik het roer omgegooid. Dat ging niet vanzelf. Ik raakte in een zware burn-out, kon m’n eigen gordijnen niet meer opendoen en niet meer voor mezelf zorgen. Dat was ontzettend vervelend, maar het bracht me ook iets moois. Langzaamaan maakte ik weer werk. Tekende mezelf, om te begrijpen waar al mijn emoties vandaan kwamen. Het werkte goed. Ook ging ik video’s opnemen om hierin mijn proces vast te leggen. Zo begreep ik, door hardop tegen een camera te praten, mezelf en mijn proces beter.

Die video’s brengen me tevens naar het onderwerp waar ik het nu graag over wil hebben. Door deze vorm te gebruiken, leerde ik wat er precies in mijn proces gebeurde. Door het onder woorden te brengen kwam ik steeds een stap verder. Dat is iets wat schrijven ook voor je kan doen. Dat wist ik natuurlijk al veel langer. Tijdens mijn studie schreef ik een scriptie. Weliswaar voornamelijk prozateksten, maar dat deed er niet toe. Ik hield van het schrijven van die dromerige, soms haast houvastloze, korte teksten. Echter bleek dat ik technisch gezien niet goed was hierin. Dat weerhield me vaak om er meer mee te doen.
Inhoudelijk had ik vaak veel te vertellen, maar dat op papier zetten zodat een ander begreep wat ik bedoelde, dat haperde. Die video’s boden daarin uitkomst. Praten in halve zinnen was minder erg, soms knipte ik hele vage stukken tijdens de montage er gewoon uit. In een tekst zou je dit natuurlijk ook gemakkelijk kunnen doen. Alleen zou ik dat moeten laten doen, want ik zie zelf de fouten niet. Daarnaast lees ik wat ik denk dat er staat, niet wat er daadwerkelijk staat.

Zoeken naar het juiste antwoord

De vraag die ik dus aan mezelf stel is degene met welke ik dit artikel begonnen ben. Hoe kan ik schrijven voor het online platform Witte Rook als ik niet goed kan schrijven. Daar zijn natuurlijk voor de hand liggende antwoorden op. Zoals het volgen van een cursus Nederlands, volgen van een cursus schrijven, iemand zoeken die mijn artikelen kan controleren. Allemaal zijn dit zeer legitieme oplossingen die zeker een uitkomst bieden. Deze oplossingen hebben allemaal iets met elkaar gemeen. Ze kosten me gevoelsmatig meer dan ze me op leveren. Behalve misschien de laatste oplossing, een ander zoeken die mijn teksten controleert. Een cursus kost me geld, geld wat ik op dit moment liever uitgeef aan mijn kunst. Dat is dan ook de enige conclusie die ik nu kan trekken.

Online schrijven

Dat brengt me naar het schrijven zelf. Het zit al lang in mijn dagelijkse leven verweven. Heel veel mensen schrijven iedere dag. Zelf schrijf ik WhatsApp berichten, mails en teksten online zoals op Facebook, Twitter of Instagram. Woorden en zinnen geven uiting aan gedachtenspinsels. Meestal komen die er bij mij in één zucht uit. De onderwerpen liggen vooraan op mijn tong. Onderwerpen die opgeschreven moeten worden, onderwerpen waar ik me hard voor wil maken. Die me aan het hart liggen. Door er online korte stukjes over te schrijven, komen ze onder de aandacht bij een groter publiek. Mensen lezen met aandacht wat je geschreven hebt. Die onderwerpen verdienen die aandacht. Gelijkheid voor vrouwen, mijn gevoelens, hoe de maatschappij werkt, er zijn duizenden onderwerpen waar ik mijn mening over heb en die mening draagt wat bij. Die mening kan ik waarde, rust en aandacht geven als ik er over schrijf, met een afgewogen woordkeuze. Zinnen en alinea’s die een gestructureerd beeld geven aan deze belangrijke onderwerpen en mijn visie of mening daarover.

Wie schrijft die blijft

Wie schrijft die blijft, is er ooit tegen mij gezegd. Daarin geloof ik ook enorm in, wat je opschrijft krijgt een vaste vorm. Door te zoeken naar structuur, nog meer dan wanneer ik de video’s opneem,

Wie schrijft die blijft, moet je daarvoor kunnen schrijven? Krijgen ideeën een heldere vorm. Ze worden concreter en duidelijker, het is alsof het mijn hoofd dwingt meer orde in de chaos te scheppen. Die concrete en heldere teksten zijn handig in het overdragen van mijn visie, ideeën, meningen en noem maar op. Schrijven dient dat doel voor mij. Overdrachtelijk maken.

Ik ben en blijf meer een beeldend kunstenaar dan een schrijver. Toch is schrijven nuttig voor me, en zal het om die reden vaker doen. Publiekelijk gaan publiceren, want inhoudelijk heb ik een hoop te vertellen.

Facebook Lise Sore