Joes Adriaansens & Bob Lathouwers

“Ik ben nooit bewust begonnen met kunst maken. Ik ben bewust naar de academie gegaan en heb er daarmee bewust mijn “baan” van gemaakt, maar eigenlijk is er nooit iets veranderd. In mijn werk verdiep ik me in alternatieve realiteiten en hoe ze zich tot de “echte” wereld verhouden. A Song of Fire and Ice, Minecraft of de gemiddelde track van Miley Cyrus zijn heel erg echt en nep tegelijkertijd. Ik wil begrijpen waarom we die dingen nodig (denken te) hebben. Elk kunstwerk creëert een nieuwe wereld, maar vangt de kijker in tegenstelling tot een roman ook in het hier en nu. Dat houdt me bezig. Ja ik ben een cultuurnerd.  Zeker sinds de aanvang van mijn academietijd raak ik niet uitgekeken op hoe cultuur in onze menselijke natuur zit, en hoe afhankelijk wij van haar zijn om te overleven.”

Hoe ontstaat een werk?

“Soms heb ik een idee, en dan vraagt dat om een specifiek medium. Soms heb ik zin om met een medium te knoeien, en dan komt daar toevallig iets aardigs uit. Uiteindelijk staat mijn medium altijd dicht bij de aard van het werk en is deze altijd aan het doel onderdanig. Meestal krijg ik een idee, al denkend of makend, wat achteraf goed genoeg is om niet te verwaarlozen. Soms leidt dit tot een snelle handeling waar vooraf niet teveel over nagedacht moet worden, andere keren leidt het tot een productie vol praktisch en theoretisch onderzoek. Ik accepteer dat wisselvalligheid een factor is en benader mijn onderzoek eerder als deel van mijn leven dan van mijn kunstenaarschap. Hoewel mijn kunstenaarschap ook nauw deel van mijn leven uitmaakt.”

WKNDX

Ik zie WKNDX als een kans om samen met Bob de mogelijkheden van elkaars werk en een bijzondere ruimte als Electron te verkennen. Ook is het een fijn moment om mijn werk buiten de context van mijn academie te plaatsen.

Meer baan, minder bezigheid

“Het zou fijn zijn als mijn kunstenaarschap in mijn beleving weer minder een baan wordt, en meer een bezigheid.  Ook wil ik beter worden in open communiceren zodat ik een directer gesprek met mijn toeschouwer aan kan gaan. Open staan is überhaupt een fijne vaardigheid. Over tien jaar verwacht ik verwikkeld te zijn in teveel wilde plannen tegelijk en ik hoop dan nog niet te weten wat er van mij terecht zal komen.”