BIJ/NA - Deel 1

Op 15 juli 2021 gaat in de Stadsgalerij te Breda het project BIJ/NA van start. Zes alumni beeldende kunst uit verschillende jaren van St. Joost School of Art & Design zullen op dat moment voor het eerst een werkperiode aangaan met elkaar en de ruimte. Sommige van hen hebben al een plan, anderen helemaal niet en laten zich leiden door de omstandigheden en door elkaar. Wat wel vaststaat is dat de uitkomst ongewis zal zijn. Drie auteurs van Witte Rook volgen ieder op persoonlijke wijze dit proces in de vorm van een estafette. De eerste bijdrage is van Lise Sore over de periode van 15 tot en met woensdag 28 juli.

Het proces dat plaatsvindt in de stadsgalerij van drie net afgestudeerde en drie alumni. Een gezamenlijke ruimte met als doel het verbinden van de onderlinge netwerken en de ontwikkeling in een stroomversnelling brengen.

Ik, Lise Sore, volgde de afgelopen twee weken hun werkzaamheden. Soms van een afstand, als ik langs de stadsgalerij reed en naar binnen gluurde, al was het maar voor een fractie van een seconde. Soms alleen op afstand, me afvragend wat het hen oplevert om daar samen te werken. Wat zou het met ze doen, hoe zou het gaan, wat zou eruit komen?

Op donderdag 15 maart startte het proces, met een eenvoudige en kleine opening. We dronken een biertje, aten taart, zeiden hoi. Het was gezellig en de sfeer was gedreven en vol moed. De groep was eerder die dag al bij elkaar gekomen, ze spraken hun plannen/of bewust niet plannen door met elkaar. Het was meteen merkbaar hoe eensgezind ze waren. Niks lag elkaar dwars, ze hadden er zin in. 

Enkele dagen later tref ik Loes en Marit. Ze werken gezamenlijk in de ruimte. Naast en tegelijkertijd in contact met elkaar. De ruimte verschilt als dag en nacht met de eerste keer dat ik er was. Ik had zo een groot verschil niet aan zien komen. De vloer ligt eruit, er is een gat gegraven, er staan tafels en stoelen, er hangen tekeningen. Ook komen er verhalen. En flarden daarvan ondersteunen de detailfoto’s die ik maakte. 

Het overzicht is er namelijk nog niet en dat hoeft ook helemaal niet, want ze zijn net begonnen. Of beter gezegd we zijn net begonnen, want ondanks dat zij er werken voel ik me vanaf de zijlijn verbonden met hun proces. 

01“We krijgen hier letterlijk de ruimte”

02“Het niet lineair laten ontstaan van werk.”

03“Onder invloed van anderen, andere werkritmes en een andere omgeving.”

04“Het heeft te maken met het gebouw, de omgeving is onderdeel van het proces.” 

05“De ruimte biedt de mogelijkheid om te doen wat ik altijd al wilde.” 

06“Als je met z’n allen werkt kom je ook weer dingen tegen.” 

07“Het is broeden, het is wachten totdat je het gevonden hebt.”

08“De couscous is erg nat.”

09“In het begin krijg je veel praktische tips en ben je vooral allemaal iets aan het doen.” “Als je net klaar bent heb je gauw het idee dat je een soort strategie wil hebben. Nu maak je kennis met allemaal verschillende werkwijzen. Nu zie ik de verschillen en kan ik beter relativeren.”

011“Er wordt veel gedeeld en gemotiveerd met woorden als: “Ga het gewoon doen.” 

012“En de vloer is weer dicht!”
“Dat scheelde toch teveel ruimte.”

013“Door één ding uit te lichten, schep je de mogelijkheid het pand anders te gaan zien.”

014“Is er door jullie nagedacht over de opening?” 

015“Wie zijn er morgen?”

016“Je vult nog niks in.”

En daarmee sluit ik, terwijl er nog niks af is. Wat het eind van de periode hun ook mag brengen, de start was vliegend, leerzaam en verrijkend om naar te kijken. Niet alles was even goed, maar er ligt een veel belangrijker plan klaar dan dat. Namelijk werken, samenwerken en samen werken. Hopelijk geeft dat vertrouwen om de diepte in te gaan, vertrouwen om scherp en kritisch te worden op de keuzes van de ander. Om belangrijke vragen wel te gaan stellen. 

Ik kijk reikhalzend uit naar dat moment.