De gedetailleerde omgeving van Marijn van der Eyden

Breda is nog een onbekende stad voor Marijn van der Eyden. Ze onderzoekt de stad op haar manier, met haar fascinatie voor plattegronden en de relatie van deze twee-dimensionale tekeningen tot de ruimte. Met kunstacademie en wiskunde als achtergrond brengt ze deze twee samen in haar werk. Kunstwerken die ontstaan door iets te willen doen met de ervaringen van de dingen om haar heen en de beelden en ideeën die zich daarmee in haar hoofd vormen. Ze zoekt naar een intensere beleving van onze bebouwde omgeving. Een ontdekkingstocht waarin Marijn haar eigen wereld maakt van collages en composities.

Dagelijkse routine
Je kan heel makkelijk een dag door het leven gaan zonder echt te kijken. Je kan werken, eten, slapen, fietsen en spelen zonder echt te kijken. Maar er is heel veel te zien. Als kunstenaar zie ik het als mijn taak om heel goed naar mijn omgeving te kijken. Vanuit deze inspiratie maak ik vervolgens kunstwerken waarmee ik dingen zichtbaar maak die vaak niet goed worden gezien. Ik wil hiermee het publiek ook een intensere ervaring geven van zijn immense en gedetailleerde omgeving.

Bebouwde omgeving als inspiratie
Ik zie mijn werk als een eindeloos onderzoek naar de bebouwde omgeving waarin wij ons bevinden. Wat is een huis? Wat is een muur? Hoe decoreren deze ‘normale dingen’ de ruimte om ons heen. Ik vind het inspirerend hoe op een plek in de omgeving vaak zoveel dingen samenkomen. De architect die een gebouw ontworpen heeft, een boom die daar tegenaan is gaan groeien, de
parasolletjes die een vrouw voor haar raam heeft gezet, het beton van de muren dat vervalt en verkleurd, een oranje zeil die een bouwvakker heeft opgehangen, en een bordje dat de nooduitgang aanwijst. Op ieder klein stukje is er zo veel te zien. Er wordt door zo veel dingen en mensen invloed op uitgeoefend en daardoor ontstaan er beelden waar niemand echt controle over heeft.

Andere wereld en toch verbonden met kunst
Direct na mijn afstuderen aan de kunstacademie ben ik wiskunde gaan studeren aan de universiteit. Ik wilde deze totaal andere wereld ontdekken waarin ik ook verbanden zag met mijn kunst. Het bleek inderdaad een totaal andere wereld en ik ben heel blij om deze te kunnen leren kennen. Vaak is wiskunde onbegrijpelijk, soms voelt het saai en nutteloos maar gelukkig is het ook inspirerend. Vooral de wiskunde die gaat over het beschrijven van ruimtes, vormen, plekken, en posities vind ik boeiend.

Het is ook interessant om te ontdekken hoe wiskunde je denkbeeld veranderd. Zo begon ik de twee bruggen die van verschillende kanten leiden naar het eiland waar ik woon, te zien als een continue functie omdat het lijnen zijn die samenkomen in een punt. Ik hoop dat ik niet volledig zal verdwijnen in de strakke wiskundige ideeën en me als kunstenaar zal blijven fascineren over deze ideeën. Ik wil gaan onderzoeken hoe ik deze werelden kan combineren. Naast de vakken wiskunde heb ik een atelierruimte met twee andere kunstenaars. Daar werk ik momenteel vooral aan collages. Hierin beschouw ik het vel papier als een soort leeg stukje grond waarop ik zelf een omgeving kan bouwen. Ik werk vooral met gevonden materialen die ik structureer en samenbreng. Daarnaast laat ik me leiden door toeval, het verval en gedrag van het materiaal. In de beelden die ik maak zoek ik naar veel rust en tegelijkertijd naar een explosie in detail. Er gebeurd heel erg veel op iedere centimeter en daar wil ik aandacht voor creëren. De collages verbeelden op een manier mijn ervaring van onze omgeving.

Vrijheid en vertrouwen… en deadline
Ik moet me volledig kunnen terugtrekken en de vrijheid en het vertrouwen hebben om dingen uit te proberen zonder te weten waar het naar toe gaat. Maar uiteindelijk heb ik ook een deadline nodig om tot een kunstwerk te komen. Het is heel verleidelijk om te blijven hangen in een fantasiewereld vol ideeën, zonder de confrontatie met die ideeën echt aan te gaan. Ik heb soms een deadline nodig om te accepteren dat ik ‘gewoon’ een rode deur ga maken. En tijdens het echte neerzetten van dit denkbeeld kunnen dan weer bijzondere dingen gebeuren en moeten nog veel andere keuzes worden gemaakt.

Ik zou graag een keer een kunstwerk willen maken voor in de publieke ruimte. Dat kan zich zowel binnen als buiten bevinden. Ik laat me voor mijn werk inspireren door de bebouwde omgeving. Het lijk me geweldig om iets te maken dat daar volledig onderdeel van uitmaakt.