Destination Unknown #1: een laatste eerbetoon

De afgelopen maanden mocht ik als kunstenaar deelnemen aan Destination Unknown 2017. De werkperiode, samen met zeven andere kunstenaars, eindigde in een expositie. Naar aanleiding van dit project, waaraan ik mee mocht doen, besloot ik in gesprek te gaan met mijn collega’s en hun input te verwerken in een serie artikelen. Vandaag deel 1.

De post blijft komen. De mensen zijn verhuisd, maar het huis staat er nog, en het ademt de brieven en folders in totdat haar longen vol zijn. De laatste adem die haar verbindt met de mensen die ze liefdevol voorzag in een thuis. We zien de post, ongesorteerd, en lopen eroverheen om ons werk te beginnen. Het huis zien we als bron van inspiratie, een gebouw dat drager of onderdeel kan worden van ons kunstwerk.

Van 8 tot en met 10 september zullen de voeten van bezoekers van de expositie de gang door lopen. De post zal dan waarschijnlijk opgeruimd zijn. Tenzij het blijft liggen, als een actieve, steeds groeiende verwijzing naar het werk van Wendy Nouse. In de kamer bovenaan de trap, waar de sociale en politieke wereld zoals wij die gepresenteerd krijgen door de media, wordt aangevuld met nieuwe beelden die zij gemaakt heeft.

Ik vroeg Wendy of zij beïnvloed wordt door de andere kunstenaars die in dit huis aan het werk zijn. ‘’Ja en nee, in de beginfase van het project ben ik gaan Googelen wie er in hetzelfde huis werkt en wat zij ermee doen. Flo van der Waa is een goede vriendin van mij en we hebben vaker samengewerkt. Daardoor praat ik gemakkelijk met haar over mijn werk en anticipeer ik beter op dat van haar. Verder heeft Arek Laskowski ruimte voor zijn werk op de benedenverdieping. Hij heeft aangeven dat hij een werk maakt in zijn atelier en dat plaatst in deze ruimte. Ik ben erg benieuwd naar wat dat gaat worden. Omdat ik naar het werk van beide heb kunnen kijken kan ik daarop inspelen met het werk dat ik maak.’’

Als je overweldigd wordt door de veelheid, of de leegte niet meer kijken kunt, doe dan een stap terug, draai je om en bewonder de energie, de chaos, buiten en binnen.
‘’In mijn werkwijze pas ik mij meestal aan aan de ruimte, ik werk graag met de ruimte mee waarbij ik kijk naar de ruimtelijke aspecten en van daaruit begin ik met werk maken.’’, vertelt Flo.  ‘’Terwijl ik dit werk maak, kunnen er twee dingen gebeuren; óf ik blijf luisteren naar de omgeving en ik werk helemaal mee waardoor er een visuele eenheid tot stand komt tussen de ruimte en het zicht naar buiten, óf mijn eigen resten en sporen nemen deels de overhand, waardoor het werk meer leidt naar een samenwerking tussen de omgeving en mijn aanpassingen hierin.’’

De boom buiten staat fier overeind, haar bessen geven kleur en spelen met de andere kleuren en materialen in de twee slaapkamers van het huis. Laat je voeten stoffig worden, droom en dans en geniet van de ruimtelijke schilderingen van Flo.