beeldpoëzie :
ontloken
het was net te donker om te zien of je me aan keek
de wereld was net iets te ver weg van de onze
of juist zo dicht bij
dat de bijen in de zwermen zoemden
zich een weg baanden tussen ons in
en de ruimte leken te overbruggen zonder omhaal
je weet dat het niet uit maakt
je weet alleen dat het te veel weg heeft van dat wat
we allebei niet zagen komen
en we wel aan wilden gaan
maar niet alleen
dat verbaast niemand meer