AIR – Pip Passchier

Pip Passchier is al langer bezig om onderzoek te doen naar een meer intuïtieve manier van werken. De werkperiode bij Witte Rook wilde ze gebruiken om een aantal beelden te maken die zouden ontstaan vanuit materiaal en handeling, om deze vervolgens te verplaatsen naar een, zorgvuldig gekozen, locatie in Breda en de reacties van omstanders op het werk te observeren.

In 2017 ben ik afgestudeerd aan de academie en ik ben sindsdien fulltime beeldend kunstenaar. De kunstenaarspraktijk is voor mij een breed en rekbaar begrip. De kunstenaarspraktijk is altijd in ontwikkeling. Ik hou van de dynamiek en de veelzijdigheid van het kunstenaarschap. Het biedt mij uitdagingen en de vrijheid om mijn eigen pad te volgen.

Kinderzwaard

Materiaal is vaak een inspiratiebron: ieder materiaal heeft een ander karakter wat zich leent voor een andere manier van werken. Daarnaast laat ik me inspireren door mijn omgeving: vormen en kleuren in de openbare ruimte van de stad. Bijvoorbeeld een lantaarnpaal, een kinderzwaard dat uit een kliko steekt, een trofee die bij het grofvuil is gedumpt of de beweging van een persoon bij de bushalte. Mijn werk is vaak een reactie of reflectie op die omgeving.

Op dit moment ben ik veel aan het experimenteren met verschillende materialen. Voor mijn laatste serie werken heb ik intuïtieve tekeningen naar assemblages van kunststof vertaald. Nu wil ik daar 3d objecten van gaan maken. Het contrast tussen verschillende materialen fascineert me. Ik ben veel bezig met hoe ik grove zware materialen als beton, hout en metaal kan laten samenwerken met lichtere en flexibele materialen als vliegerstof en kunststof. Voorheen werkte ik veel met materialen die vaststaand en onveranderbaar waren, zoals een blok beton. Nu zoek ik naar materialen die goed passen bij een meer dynamische en intuïtieve werkwijze. Ik wil me laten verrassen door het materiaal.

Vrij werken

Tijdens mijn werk als kunsteducator zie ik vaak dat kinderen op een vrije manier kunnen creëren. Als ik iets wil maken word ik soms door veel dingen tegengehouden terwijl een kind zich meer laat leiden door het onverwachte.

Ik vind het interessant om te observeren hoe mensen reageren op mijn sculpturale werken. Ik wil op een niet dwingende manier de ruimte tussen kunstwerk en toeschouwer wegnemen. Men is vrij om mijn werk op zijn eigen manier te beleven. Je kan als kunstenaar wel bepaalde bedoelingen hebben maar het leuke is dat elke persoon je werk anders beleefd en ik vind het een kwaliteit om daar ruimte voor te laten. Als mensen twijfelen of het wel een kunstwerk is, is mijn werk geslaagd.

fotografie: Eline Baggen

Witte Rook

Tijdens deze werkperiode was ik op zoek naar een meer intuïtieve manier van maken, om dynamischer te kunnen kijken naar vorm en kleurcombinaties. Ik kwam erachter dat de omstandigheden belangrijk zijn om de wisselwerking tussen een beeld en toeschouwer te kunnen observeren. Tijdens mijn werkperiode was het regenachtig weer waardoor het plaatsen van een beeld in de openbare ruimte niet de goede resultaten had opgeleverd. En ik merkte dat ik meer behoefte had om in het atelier te werken dan erop uit te gaan. Iedere dag maakte ik een wandeling door de buurt van Witte Rook waar ik me liet verrassen door het speelse, zoals buurtgenoten die toevallige composities of constructies in hun tuinen maken. Deze mix van observaties leidde tot tekeningen die weer aanleiding waren voor hervormbare sculpturen.