AiR
recensie:
Is het beeld een zelfstandig gegeven of een meewerkend voorwerp?
Agenda
Artikelen
Programma
Zoeken
Contact
Partners
Auteurs
De zon scheen voluit tegen een strakke blauwe lucht toen Betsy Green de beroemdste weg van Zundert wilde vastleggen op de gevoelige plaat. De oude klinkers van de N638, waar Vincent van Gogh over heeft gelopen op zijn nachtelijke wandeling vanuit Oudenbosch, moeten plaatsmaken voor renovatie en veiligheid. Zelfs het bewaren van dit stukje geschiedenis was geen reden om de werkzaamheden voor een moment stil te leggen. De vooruitgang gaat door zonder tijd vrij te maken voor de analoge fototechniek die Betsy beoefent.
ZUNDERT. Jan Stads / Pix4Profs
To become one with the camera
Om het werk van Betsy te begrijpen moet er verder worden gekeken dan de techniek van de fotografie. De camera waarmee ze werkt is uit de 19e eeuw, prachtig van vorm en afwerking. Ze reist er de hele wereld mee rond om in verre streken de schoonheid van wat ze ziet door de lens van de camera te ervaren. De opnames kosten tijd, ervaring en toewijding om de poëzie van het moment vast te leggen op de lichtgevoelige film.
“In mijn werkwijze speelt alles mee in de opnames, de compositie maak ik ter plekke. Het enige dat ik nodig heb is mijn gevoel van het momentum en tijdloosheid. Die intentie wil ik laten zien. Hoewel ik uitga van ouderwetse technieken is het geen nostalgisch terugblikken wat ik doe. Ik combineer modernere keuzes in het fotografisch materiaal met de klassieke methode. Indertijd was fotografie nog geen kunstenaarsmateriaal en niet te vergelijken met hoe ik het nu gebruik om een speciale blik tot stand te brengen. Net als het tekenen gaat het bij deze camera ook om de oog-hand coördinatie. De camera en ik gaan een symbiotische relatie aan om tot een unieke blik te komen, het is een verlengstuk van mijn lichaam en visie.”
ZUNDERT. Jan Stads / Pix4Profs
Artist photographer
Betsy noemt zichzelf Artist photographer, zij fotografeert zoals een schilder. De camera obscura, zoals deze al eeuwen terug het gereedschap is van de schilders, is haar evenmin vreemd.
“Ik heb een passie voor kunstgeschiedenis. Ik bouw vanuit deze kennis voort op het werk van mijn voorgangers. Hoe kom je via de ogen van schilders in het verleden? Kunstenaars zoals Breitner, Turner, Monet en Casper David Friedrich, en nu ook Vincent van Gogh. Om dat te weten te komen heb ik zelfs gereisd naar Rügen, waar Friedrich heeft gestaan. Je voelt daar de dezelfde dynamiek zoals in zijn schilderijen aanwezig is. Het is een kwestie van de sublime. De grandeur en de krachten van de natuur ten opzichte van de mens. Ik voel me diep verbonden met deze gedachte en ervaring.”
Quest
Hoewel Betsy al eerder naar Zundert was gekomen om voorafgaand al verkennende foto’s te maken, wist het landschap hier haar toch nog te verrassen. De uitdagingen in de diversiteit. De magie van de plek. Ze verraste zichzelf ondanks haar bagage van kennis en methode door in korte tijd en hard werken fysiek te maken wat in haar hoofd speelde.
“Het gaat om de connectie met Vincent en his sense of place. Zijn verlangen om in het landschap te zijn zoals hij beschreef aan zijn broer Theo. In deze brief*, schrijft Vincent: ‘…ik zie in de heele natuur, bijvoorbeeld in boomen, expressie en als ’t ware een ziel.’ Dat is waar het om gaat. Ik volg zijn invloed, niet zijn voetstappen. Het is een heel eenvoudige instructie die ik mezelf geef: Ga erheen, kijk en zie wat er is. De fotowerken die ik tijdens mijn artist in residence periode heb gemaakt zijn mijn interpretatie van Vincents observatie van deze bomen, en mijn eigen persoonlijke queeste.”
N638, copyright Betsy Green
* nummer 292: vangoghletters.org
