TOP 5: Jorieke Rottier

Wat zijn jouw favoriete kunstwerken en waarom kies je juist voor deze?  Hier volgt mijn top 5 werken waarbij ik je in het kort zal uitleggen wat ik er van vind en waarom juist deze werken zo belangrijk voor mij zijn. Heb jij ook 5 werken die je wilt delen? Mail dan jouw 5 werken naar maurice@witterook.nu

1 – Jannis Kounellis

Het werk van Jannis Kounellis word gerekend tot de Arte Povera. De naam van deze stroming verwijst niet naar de inhoud van het werk maar naar de gebruikte materialen. Een verzameling potscherven, met draadjes bevestigd op de ondergrond. Het kwetsbare dat met een harde klap kapot ging en dat vervolgens weer verzameld en getoond word raakt me. Er zit een soort herkenbaarheid in die een onverwachte schoonheid blootgeeft.

2 – Pavel Tchelitchew – Spiral Head series

Tchelitchew was geinspireerd door vroege anatomische illustraties en mengde deze met zijn interesse in alchemie. De werken uit deze serie representeren de transcendentie van de geest boven materiele substanties. Hij benadrutke dat de menselijke geest de negativiteit en wanhoop die gevoed word door oorlog, armoede en andere vormen van sociale wrijving kon overkomen. Verder laat de serie zijn interesse in automatisme en metamorfe vormen.

3 – Anne-Laure Wuillai – Auto-Limitation, 2014

De titel van dit werk in combinatie met de eenvoud ervan zorgt ervoor dat ik meteen in gedachten ben. Waarin beperkt de kunstenaar zichzelf? Waarin beperk ik mijzelf? Is die beperking gekozen of gegeven? De positie van het werk, op een witte wand tussen twee enorme pilaren, geeft meteen een referentie naar het verhaal over Simson, het willen ontsnappen uit een gevangen-zijn, desnoods door het opofferen van je zelf.

4 – Yoko Ono – Danger box, 1971

Waar is het gevaar? Is er gevaar? Is de doorgang hetgeen dat angst aanjaagt? Is er iets om bang voor te zijn? Het heeft iets komisch, en vormt tegelijk een bloedserieus spel dat door allerlei, zowel fysieke als emotionele, lagen heen gaat.

5 – Iris Janssen – Shadowgrams, 2016

Een fotoboek waarin de foto’s niet bewaard worden, maar langzaam verdwijnen. Het bestaat uit originele, analoge foto’s die gemaakt zijn met ontwikkelvloeistof zonder camera en ze zijn niet gefixeerd. Ik vind het tof dat het werk nooit klaar is, omdat het enige wat overblijft de herinnering is.