Linde Bast, over verzamelen van momenten in tijd, verhalen en beweging

Linde Bast heeft haar werkperiode – ook wel bekend onder de noemer WKNDX – bij Witte Rook van 12 november tot en met maandag 26 november. Linde is kunstenares, afgestudeerd aan HKU Beeldende kunst in 2015 en sloot haar Research Master Artistic (MA) af aan de universiteit te Amsterdam in 2017. In haar werken wil ze laten zien hoe samenlevingen of ideeën worden gebouwd en herbouwd. Hoe zijn ze in elkaar verweven en hoe beïnvloeden ze elkaar in vorm én gedachtengoed. Linde vindt dat geen enkel beeld uniek is, maar dat sommige wel veel meer kunnen zeggen dan andere. Daarom verzamelt ze momenten in de tijd, verhalen en bewegingen om ze vervolgens uit te dagen in uiteenlopende nieuwe contexten.

“Ik ben van nature geboren met een ingebouwde existentialistische inslag wat betreft mijn kijk op de wereld. Dit leidde mij oorspronkelijk naar een meer exacte kant van onderzoek, maar door de beperkingen die opzet en uitvoer van onderzoek binnen deze velden met zich meebrengt ben ik breder gaan kijken.” Dit past beter bij Linde’s bredere interesses. Het willen ontdekken en de tactiliteit zitten bij Linde in het bloed, van jongs af aan had ze hier al een grote belangstelling voor. “Uiteindelijk heeft de combinatie van onderzoek, theorie, en scheppingsdrang mij op het pad van kunstenaarschap gebracht en ben ik mijn onderzoek uit gaan breiden en verdiepen.” Op de kunstacademie vond Linde de vrijheid om dit te ontwikkelen en te verfijnen. Daar kon ze haar fascinatie voor (her)vertellingen en representaties van motieven, archetypes en het naleven (​nachleben,​ gezien vanuit W. Benjamin’s en A. Warburg’s theorie) van verbeeltenissen steeds meer vorm geven.

Tijdens haar master aan de UvA is Linde zich verder gaan specialiseren, een kruising tussen het maken van kunst en meer theoretisch en ontologisch onderzoek als Artistic Researcher. “Mijn kunstenaarspraktijk vindt in zijn huidige vorm de vrijheid om te werken met academische bronnen en referenties, en deze te bevragen en uit te dagen door middel van object en materiaal gericht onderzoek. Deze combinatie vormt voor mij de basis voor een onuitputtelijke dialoog tussen het begrijpen en herbegrijpen en het beleven en herbeleven van de menselijke realiteit.”

Grote filosofen en verhalen als inspiratiebron
Linde vindt inspiratie in zowel de verhalen achter objecten, als het gedachtegoed van grote westerse filosofen zoals Michel Foucault, Gilles Deleuze of Walter Benjamin. “De overeenkomende inspiratie tussen beide is de oneindigheid van de herlezing van zowel het object of de/een theorie. Het blijft mij inspireren hoe een motief of object ondanks vaste materialisatie of het neer geschreven zijn, steeds een nieuwe context, betekenis of begrijpen kan vinden door de steeds veranderende en lerende inzichten van ons veranderlijk menselijk brein. Het menselijk creëren van object/symbool en betekenis is wat ons allen verbindt, voorbij aan tijd, cultuur of stroming en ons uniek maakt als soort. Dit blijft voor mij een van de belangrijkste inspiratiebronnen.”

Een combinatie tussen maken, onderzoek en het moederschap
Momenteel is Linde met drie grote projecten bezig, haar eerste project is het maken van een kunstenaarsboek dat samengesteld is uit schetsen, essays en verhalen omtrent verschillende vrouwelijke maskers, en hoe deze volgens Linde een verbintenis, voorbij aan tijd en cultuur, met elkaar aangaan. Daarnaast is ze bezig met een schilder-technisch en historisch onderzoek naar oude verfsoorten en de samenstellingen die door het passeren van de tijd langzaam onderhevig worden aan verval van kleurvastheid.

“En als derde, ben ik nog geen half jaar geleden moeder geworden van een prachtige tweeling, Muze en Fabel. In hen vind ik nieuwe inspiratie door gewoonweg door hun ogen alles wat er bestaat in onze wereld weer als onbekend te mogen (her)ontdekken.” Een schone combinatie tussen maken, onderzoek en zorg.

Op de vraag wat Linde nodig heeft om te werken antwoord ze kort: “Een internetaansluiting en papier om op te schetsen en schrijven.”

Pas nadat het concept en het verhaal zich voor Linde gevormd hebben, gaat ze specifiek op zoek naar materiaal wat de vertaling aan kan of weergeeft. Ze vindt zichzelf daarin vaak als eerst een conceptueel kunstenaar. Na het ontstaan van concept(en) leidt materiaalonderzoek uiteindelijk tot een manifestatie in de in de fysieke of digitale wereld. Hierbij kan ze vaak putten uit haar archief aan verzameld materiaal.

Dromen over residenties over de wereld om te kunnen blijven ontdekken
“Ik zou graag over de loop van mijn carrière residenties willen doen over de wereld, om zo de tijd, ruimte en plek te creëren om alsmaar concepten, verhalen en materialisatie te kunnen blijven ontdekken die zich mogelijk in mijn eigen onderzoeksveld niet spontaan aandienen of openbaren. Exposities vormen een compositie in hoe en wie ze presenteren, en dit is een format waar ik graag in de aankomende jaren meer mee wil gaan spelen en ontwikkelen en hier verder het experiment mee aan te gaan.”

Als je een groepsexpositie kan zien als een experiment dat een thema of onderzoeksvraag van meerdere kanten probeert de onderzoeken door middel van verschillende kunstenaars en materialisaties, biedt dit format de mogelijkheid om een werk een (speel)plek en context te geven om meer te worden dan het binnen een eigen oeuvre mogelijk vertaald. ”Hier ligt nog een hele nieuwe laag aan meaning making die ik als bewuste stap aan mijn werk toe wil gaan voegen. Daarin zou ik graag meer regie gaan nemen, door eigen exposities te componeren in samenwerking met andere kunstenaars en denkers.”

Graag zou ze over een paar jaar een PhD in Artistic Research willen doen en echt de tijd krijgen om te ontdekken hoe ver als ze kan gaan met een onderzoek wat beide in theorie en materie zijn plaats vindt en geworteld ligt.