AIR Fenna Koot

Fenna Koot houdt zich als kunstenaar op verschillende manieren bezig met het begrip ‘ruimte’. Voor haar biedt de residentieperiode de ruimte voor verandering. Een verandering binnen het onderzoek, in relatie tot de directe omgeving. De periode wil ze gaan inrichten als reflectiemoment op eerder gevonden informatie, beeld of positie en hoe deze te archiveren binnen de gegeven ruimte.

Laat ik beginnen met mijn praktijk; deze bestaat in eerste instantie uit het aannemen van een makende of initiërende houding tegenover mijn woon- en werkomgeving. Vanuit deze houding stel ik mijzelf bloot aan condities of rollen waarvan ik denk dat ze interessant zijn voor mijn positie binnen deze omgeving. Het proces bestaat vaak uit het streven naar een ervaring, het leren van een techniek of het verzamelen van uiteenlopende informatie. Zo vind ik het boeiend om te zien hoe constructies omhuld door gestapelde bakstenen onze huizen vormen en hoe deze het luchtledige om ons heen lijken te kaderen.

Door het gegeven dat ik me binnen een kunstcontext begeef lijken mijn handelingen herkend te worden binnen het kader of rol van een kunstenaar. De rol van een kunstenaar is niet iets wat ik al jaren adoreer, het is eerder een samenkomst van omstandigheden, het is een netwerk aan lijnen wat ertoe heeft geleid dat ik nu deze rol aanneem en het vak uitoefen. De handeling of bezigheid is hierin belangrijker dan wie ik ben als kunstenaar of wat het kunstwerk zal worden. Ik vraag me af wat de mogelijkheden tot handelen zijn binnen een specifiek moment of binnen een bepaalde context. Ik vind het interessant wanneer mijn positie of identiteit als kunstenaar veranderlijk is en hierdoor niet altijd gemakkelijk te definiëren, zowel voor mijzelf als voor de ander. 

 
Klusser, initiator, buurvrouw

Mijn bezigheden bestaan vaak uit diverse mentaliteiten. Soms ben ik een klusser, waarbij ik het werk zo praktisch mogelijk benader, forceer ik mijzelf om handig te zijn en leer ik over constructies via YouTube tutorials. Soms ben ik een initiator, waarbij ik zoek naar mogelijkheden om binnen mijn leefomgeving ruimte te maken: ruimte om samen met andere kunstenaars te kunnen werken, te denken en te tonen, forceer ik mijzelf om organisatorisch te werken en de ruimte te krijgen die ik voor ogen had. Soms ben ik een lezer, waarbij ik mij langzaam laat meenemen binnen een literair vlechtwerk aan levensverhalen van de bewoners van een appartementencomplex in Parijs, bewonder ik George Perec, waardeer ik deze weergave van artificiële ruimtes, binnen ruimtes, binnen ruimtes, binnen ruimtes. Soms ben ik een buurvrouw, waarbij ik opmerk welk effect de vloer, de muren en de deuren van mijn huis hebben op hetgeen ik wel en niet meekrijg van het leven van mijn buren en zij van het mijne. Van de informatie die uit mijn ‘dagelijkse’ bezigheden haal vraag ik me af wat de mogelijkheden tot handelen zijn binnen mijn kunstpraktijk, op dat specifieke moment, in die specifieke context, zoals hierboven beschreven. 

Ruimte creëren

Historische gebeurtenissen, fysieke restanten hiervan of juist de verdwenen informatie zijn momenteel de aanleiding tot handelen; tot op welke hoogte mag ik deze verzamelde informatie welke ik presenteer afwijken van een norm of bestaand ritme? Welke rol krijgt de esthetisering, conceptualisering of problematisering van deze informatie? 

Een grote drijfveer voor mijn handelen is de wens om een ruimte te creëren. Ruimte betekent voor mij gekaderd lucht, zoals een muur, een voorgevel of een deur dat doet. Terwijl ik de structuur van het oorspronkelijke kader door en door probeer te begrijpen streef ik naar een ruimte waar er plek is voor feit en fictie. Door structuren of objecten uit de werkelijkheid in het licht van herdefiniëring te plaatsen, kan er een verandering in de werkelijkheidservaring plaatsvinden. De feitelijke en fictieve eigenschappen van iets wat al bestaat kunnen dan even naast elkaar bestaan.

De residentie periode biedt de ruimte voor verandering. Ik doel hier op een verandering binnen het onderzoek, in relatie tot de directe omgeving. Het biedt de mogelijkheid te werken op een manier waarin de hierboven beschreven condities en structuren bevraagd zullen worden. De periode wil ik gaan inrichten als reflectiemoment op eerder gevonden informatie, beeld of positie. Hoe archiveer ik deze binnen de gegeven ruimte, wat wordt er gedeeld en hoe wordt dit ervaren? 

If time allows
Tijdens mijn residentie bij Witte Rook ben ik de ruimte gaan benaderen vanuit mijn zintuigen en voor de eerste keer liet ik mijn eigen gevoel dat ik had in de ruimte ook een rol spelen. Ik werkte vanuit intuïtie met houten vlonderdelen, bekleedde met plasticine delen van de ruimte en experimenteerde met perspectivische weergave van de ruimte op basis van het idee van een raam. De residentie gaf me de mogelijkheid om na te denken over welke ruimte ik zelf nodig heb als persoon en kunstenaar. In het werk van mijn mede-resident Ying Liu vond ik een gedeelde connectie in het denken over ruimte. Dit resulteerde in een presentatie met de titel ‘If time allows’ waarin we de bezoeker (op uitnodiging) lieten delen in onze ervaring van de ruimte, ieder vanuit onze eigen praktijk.