AIR Henriette von Muenchhausen

Henriette von Muenchhausen wil haar protagonisten carnaval laten vieren op hun eigen manier. Een carnaval dat dan al bijna weer voorbij is, dat eigenlijk niet mag plaatsvinden en toch zijn weg naar buiten zoekt. Ze strijken met haar samen neer in Breda en Henriette is benieuwd welke vorm ze zullen aannemen. 

Kunst is de taal die ik spreek, een eiland binnen de realiteit waarin ik kan nestelen. Kunstenaar worden was de logische consequentie van mijn zoektocht naar een vrijheid die het mogelijk maakt een eigen wereld te bouwen, eentje die in elkaar zit door absurde logica.

Naar buiten lokken
Mijn praktijk bestaat uit het naar buiten lokken van de protagonisten van mijn werk om te kijken waar ze me naartoe leiden. Ook al bepaal ik soms het onderwerp – zij beslissen uiteindelijk welke vorm het werk moet aannemen. Belangrijk is dat het resultaat op de ene of andere manier ademt. De beelden veranderen voortdurend, vloeien in elkaar over, maar de kern blijft intact.

Mijn bron van inspiratie zijn eigen observaties en herinneringen, maar ook een raar object of een bijzondere ontmoeting kunnen inspirerend zijn. Ook een bepaalde emotie of een sfeer kunnen de trigger vormen om een transformatie van beelden van de binnen- naar de buitenwereld in gang te zetten. Enkele voorbeelden van mijn repertoire aan inspiratiebronnen: Het Finse woord voor koffiefilter, dat mij sinds jaren begeleidt (suodatinpussi). De qwertz-sculpturen van Franz West in Rotterdam. Rap. Een toevallige blik op twee mensen die een gorillapak aantrekken voordat hun performance begint. De spookverhalen van mijn familie. Hopen op zeevonk, onvervulde en vervulde verlangens. Er zit een schat aan mogelijke beelden in mij, bron en rivier tegelijk.

Ik ontkurk de fles, ik duik op de grond, ik kietel het skelet. Kort: Ik leer erop te vertrouwen dat de beelden ook tijdens een pandemie naar buiten willen en zullen komen.

Carnaval
Tijdens mijn residency bij Witte Rook heb ik het carnaval niet gevonden. Maar dat is eigenlijk niet erg omdat de geest van carnaval altijd aanwezig is. Ik heb me laten inspireren door de stad en wat ik tegen ben gekomen. Het werk wat is ontstaan is heel persoonlijk, het is als een liefdesverhouding. Alles wat ik heb gemaakt is opgebouwd uit elementen die al eerder in mijn werk zijn voorgekomen en dingen die ik hier heb ontmoet, zoals de leeuw in het wapen van Breda of een sculptuur geïnspireerd op het lichtknopje in mijn werkruimte. Samen vertellen ze een nieuw verhaal.