Richard van Kruysdijk, over Epic Rick en drone-muziek

As a musician, I don’t feel bound to one particular instrument, and as an artist I don’t feel confined to one particular discipline. Although most of my work is musical, I have always felt it was just one way of expressing myself. 

Als muzikant niet gebonden zijn aan een bepaald instrument en als kunstenaar niet beperkt zijn tot een bepaalde discipline. Richard van Kruysdijk heeft altijd het gevoel gehad om zichzelf op meerdere manieren uit te drukken. Hij studeerde met eervolle vermelding af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten te ’s-Hertogenbosch.

“Toen ik mijn diploma van de middelbare school had gehaald heb ik in de daaropvolgende zomer besloten om gewoon helemaal mijn hart te volgen en vol te gaan voor kunst en muziek. Ik was eigenlijk pas begonnen met een instrument te bespelen, en had ook nog niet veel beeldend werk gemaakt, maar ergens ‘wist’ ik dat het voor mij de weg is die ik moet volgen. Niet eens met het idee dat ik daarin een ‘succesvolle carrière’ zou gaan hebben, maar eerder het diepe gevoel dat kunst, en met name muziek, mijn leven zin geven.”

Daarnaast was hij vooral geïnspireerd door muziek van mensen die buiten de instituten zoals conservatoria hun muziek maakten en heeft er daarom ook voor gekozen om alles maar een beetje zelf uit te vogelen. Met het idee dat zijn werk dan meer uit zichzelf en van hem is. Dus ook veel fouten maken, maar daar leer je het meeste van.

“Ik ben na een jaar wel naar de kunstacademie in Den Bosch gegaan. Destijds was daar zo’n grote vrijheid dat ik daar ook van alles in allerlei disciplines kon uitproberen. Uiteindelijk ben ik afgestudeerd met een korte 16mm film. Maar het meeste heb ik geleerd door heel veel uren te maken in de studio en op het podium.”

De kunstenaarspraktijk van Richard is behoorlijk veelzijdig. Hij speelt in diverse, uiteenlopende muzikale projecten en maak solo – en soms met anderen – veel muziek voor moderne dansgezelschappen. Daarnaast is hij grafisch ontwerper en houdt zich ook bezig met het bouwen van diverse installaties.

Inspiratie… gewoon aan de slag gaan

“Ik geloof niet zo in inspiratie. Meer in transpiratie. Uiteindelijk moet je gewoon aan de slag gaan en dan komt er uiteindelijk wel iets uit. Als je lang genoeg stug doorwerkt, komt het ook steeds sneller aan de oppervlakte, merk ik. Ik zie het meer een state of mind waar je steeds makkelijker naartoe kunt gaan, wat dan ‘creativiteit’ heet, dan dat ik het beleef als ‘inspiratie’, wat toch te veel klinkt als iets van buitenaf. Maar los daarvan word ik natuurlijk wel geraakt door werk van anderen waarin ik een emotie herken of op een bepaalde manier een verwantschap in voel. Zo ontdekte ik de muziek van Giacinto Scelsi (1905-1988), die op een vergelijkbare manier een compositie benaderde als ik momenteel probeer te doen. Dat is dan wel bijzonder om te ontdekken. Op beeldend gebied is het werk van Max Ernst een vaste waarde waar ik nog altijd door geraakt wordt. Dat is altijd de eerste beeldend kunstenaar die me te binnen schiet als ik gevraagd word naar wie ik bewonder.”

Epic Rick bij Witte Rook

Bij Witte Rook besteedt Richard zijn tijd aan het verder onderzoeken van zijn soloproject Epic Rick, waarin hij interactieve videoprojectie met live audio verbindt. “Onder de naam Epic Rick ben ik bezig een ‘transmediaal’ concert te ontwikkelen waarin ik live met analoge elektronische instrumenten en veel effecten from scratch drone-muziek improviseer. Doordat ik veel toeval toelaat en veel werk met feedback en analoge apparaten – die dus niet zoals digitale apparatuur altijd exact hetzelfde doen – wil ik dat de videoprojectie die ik erbij vertoon op een transparant scherm live reageert op de audiosignalen. Niets is dus prefab, maar alles gebeurt live. Het is een behoorlijk grote keten aan apparatuur wat het allemaal bewerkstelligd, dus het is heel fijn om tijdens een residentie als deze in Witte Rook hieraan te kunnen werken en het verder te kunnen onderzoeken. Daarnaast ben ik ook bezig hiervan een installatieversie te ontwikkelen die reageert op de afstand van de kijker tot het projectiescherm.”

Benodigdheden

“Het grootste gebrek is altijd tijd. Zeker als je zoveel verschillende dingen doet, is het soms lastig overal evenveel focus voor op te brengen. Toch lukt me dat altijd wel, vooral omdat ik alleen dingen doe die me triggeren en enthousiast maken. Voor Epic Rick heb ik heel praktisch een ruimte nodig waarin ik een periode lang mijn scherm van 5 x 3 meter en mijn audio-setup op kan stellen. En financiële middelen zijn natuurlijk ook onontbeerlijk…”

Richard heeft al veel dromen verwezenlijkt, hij wil eigenlijk gewoon nog doorgroeien in alle dingen die hij doet: “Er zit nog veel rek in en het kan allemaal nog veel beter!”