Schildersdagboek #9

1 augustus

De verf is frivool. Hier een beetje en daar wat. Ik heb een beetje scheef geschilderd en ook niet dekkend geschilderd. Het is vrolijk. Daar hou ik wel van. 

2 augustus

Daniel Mullen maakt een bepaalde diepte in zijn werk. Hij brengt 1 kleur in transparant blauw steeds opnieuw aan. Op de stukken waar er meerdere lagen zijn aangebracht, word de kleur blauw nog veel donkerder blauw. Aquil Copier doet iets anders; hij schildert volume. Dikke klodders en strepen verf. Maar hij heeft laatst ook weer met zijn post ‘..brand new color shifting sweetie..’ de eigenschappen in verf gevonden die iets terug te zeggen hebben. Ze kaatsen terug in je ogen. Je wordt niet in zijn werk gezogen, maar het komt in je ruimte.

3 augustus

Ooit vouwde ik (polo)stof om een A4 papiertje heen. Honderden polo’s. Heel netjes. Droge en zachte stof om een delicaat papier met scherpe randjes. Er is geen nat- naar droog-tijd met dit proces. Het worden in kleurrijke banen opgestapelde droge stukken. In het schilderen werk je met nat. Dat droogt op. Ik hou nog niet van dat proces. 

4 Augustus

Teveel nadenken. Sommige werken stralen dat uit. Er is teveel over nagedacht. Uitgekristalliseerd. Helemaal uitgekookt. Slap geworden. Verslagen. Dat is doods. Dat is niet de bedoeling. Wat brengt het je? Het moet leuk en fijn zijn. Vrolijk. 

5 Augustus

Je staat voor een abstract schilderij. Als je een schilderij niet snapt, word je kritisch en arrogant. Als je na kritische vragen en adrenaline het nog steeds niet snapt, dan kom je tot de conclusie dat het de schuld is van dat abstracte schilderij. Het is te makkelijk of slecht gemaakt. Het had maar meer figuratief moeten zijn. Maar wanneer houdt je nou eens op met jezelf opdringen? Het projecteren van je eigen verlangens en ideeën op een ding. Een schilderij is gewoon een schilderij, het heeft niks met jou als toeschouwer te maken. Je bent gewoon een agressieve toeschouwer en je ego zit in de weg. Het heeft niks met het schilderij te maken. Het schilderij gaat over een proces. Schilderen gaat over een eigen ervaring die de maker heeft tot het medium, het staat in relatie tot een kunstgeschiedenis en het draagt persoonlijke invloeden in zich. Er zijn schilders die Mary Heilmann niet kennen, laat staan dat het grote publiek haar wél kent. Het publiek en de schilderkunst. Het lijkt wel een andere planeet. Schilderen is het meest fundamentele, zelf reflecterende proces wat je kan doormaken. Echter kan niet. Maar waarom is die waarheid zo moeilijk om te accepteren? 

6 augustus

French Jazz lounge op Spotify. Een vogeltje fladdert over een sprankelend beekje en door het bos, waar de groene blaadjes als slingers van de natuur in de wind wapperen. Het is een feest in de natuur. Het komt steeds terug in mijn hoofd. Ook als ik het niet luister. Het blijft een positieve reproductie in mijn hoofd. Heel fijn. Het word gereproduceerd in je hoofd en uiteindelijk ga je je er naar voelen en gedragen. Het werkt ook zo met beeld. Het maakt veel uit wat ik kies als onderwerp om te schilderen en hoe dat eruit komt te zien. Wat wil ik zien gebeuren om me heen? Wat wil ik dat anderen uit mijn werk kunnen halen? Ik wil liefde, schoonheid en hoop. Hoe kom ik daar? Ik maak het zo. Precies zo. Mijn schilderijen brengen deze dingen. Als beeldmaker heb je een belangrijke taak. 

14 augustus

Schilderen op A4 formaat is het helemaal. Maar wat nou als ik een A4 beeld maak op een groter canvas. Op ieder canvas, heb ik ruimte over. Het is een soort white cube op het doek geworden. Het ziet er formeel uit. Abstract. Koud. Ik maak er een warme omgeving van, door het roze te schilderen. Het is niet de bedoeling om het strak te maken. De bedoeling was om dit stuk papier een omgeving te geven. Er was te weinig afstand tussen het papier en de muur, het papier en de kijker. Te rauw. Te naakt. Ik heb het een roze frame gegeven. Een ruimte. Nu klopt het weer. Het beeld dat het A4 formaat is, mag zijn maat zijn. En de ‘witruimte’ eromheen moet groter zijn. 

27 augustus

Ik sta op de beurs met mijn werk. Mijn frivool roze schilderijen. Ze lijken hetzelfde, maar dat zijn ze zeker niet. Ze zijn stuk voor stuk op een andere manier geschilderd en ook met andere kleuren.

30 augustus

Een vreemde situatie. De beurs en kunstenaars. Het zijn ineens producten. Dan weet je wel wat je moet maken. Een lichtbak, figuratie en epoxy. Maak een product met een glanslaag. Dat maak ik niet. Ik maak schilderijen.