Sophie Kleuskens brengt Social Fuel in het dagelijks leven

In onze razendsnelle maatschappij moet alles gebeuren en het liefst tegelijkertijd. Sociaal contact wordt echter niet gepland in onze agenda, maar is net zo noodzakelijk als eten en drinken. Sophie Kleuskens werkt aan de gedachte hoe we een rustmoment in ons dagelijks leven kunnen inbouwen dankzij een intrigerende stapeling van keramiek. In eerste instantie roepen deze herinneringen op aan de tijden van het Memphis design uit de jaren tachtig. In tweede instantie zijn het, behalve sculpturale objecten, toch dagdagelijkse gebruiksvoorwerpen. Het geheel is een puzzel van serviesonderdelen om het samen eten van nieuwe dynamiek te voorzien. Keuzes en samenwerking zijn bij voorbaat inbegrepen en leiden tot aandacht voor elkaar en het delen van het voedsel.

Ooit heb je een keuze gemaakt om deze studie te volgen. Hoe kwam je tot de keuze om ontwerpster te worden?

Ik was nog vrij jong toen ik mijn studiekeuze moest maken, maar ik wist dat ik graag iets creatiefs zou gaan studeren en had altijd al interesse in kunst en design. Eerlijk gezegd vond ik niets anders leuk of interessant. Ik zag mezelf ook absoluut niet in een kantoor van 9 tot 5 werken. Wat ik wel wist, was dat ik mezelf wilde ontdekken en nieuwe dingen tegenkomen. Vanuit dat idee ben ik op zoek gegaan naar een geschikte academie om bij Art, Communication & Design (ArtCoDe) uit te komen. Ik had namelijk geen flauw idee wat voor verschillende disciplines er binnen kunst en design waren, behalve grafisch, film, fotografie en autonome kunst zoals bijvoorbeeld sculptuur, schilderen en tekenen. Ik durfde niet meteen een richting in deze disciplines te kiezen, maar wilde eerst deze beter leren kennen. Door de vrijheid om te generaliseren en te specialiseren, kon ik mijn eigen interesses en kwaliteiten ontdekken. Namelijk dat ik iets voor mensen wil betekenen door ze nieuwe dingen te laten denken.

Als ontwerper heb je een grote verantwoordelijkheid voor het bestaan van de mensen. Wat vindt jij het belangrijkste in je rol van ontwerper?

Ik wil graag vernieuwend zijn door mensen iets laten zien of ergens bewust van maken op een manier die ze nog niet kennen, het liefst door middel van een nieuwe ervaring. Ik wil mensen ergens in meenemen. Ik ben een verhalenverteller en ik gebruik kunst en (experience)design om het verhaal te vertellen.
Ik wil mensen uit de alledaagse sleur halen door spanning te creëren en zo mensen iets nieuws laten ervaren. Ik wil ze iets leren of op een andere manier laten kijken en zo andere perspectieven te tonen. Dat hoeft niet alleen mijn perspectief te zijn, omdat ik het belangrijk vind dat de meningen van iedereen een plaats krijgen. Alle aspecten van een verhaal moeten kunnen worden gehoord of gezien.

Nooit eerder is volgens mij in Nederland voedsel zo populair geweest. Hoe denk je dat de toekomst van voedsel en design zich gaat ontwikkelen?

Eten is iets wat iedereen gemeen heeft en wat altijd (nodig) is en zal blijven. Eten vormt zich naar de maatschappij en andersom. Wat en hoe mensen eten hangt af van verschillende factoren; hun gezondheid en die van de aarde, werk, reizen, het seizoen, culturele ingesteldheid en ga zo maar door. Kortom het zijn sociaal maatschappelijke factoren in combinatie met economische en persoonlijke voorkeuren. Aspecten die door de jaren heen veranderen omdat de tijdsgeest veranderd, en daarmee ook de omgang met eten. Maar toch vallen er af en toe gaten en daar neemt design een rol in. Zo ben ik in het hiaat van de snelle maatschappij gesprongen, met name het gebrek aan tijd om samen te eten, gewoon aan de tafel.
Mensen zijn vooral nieuwsgierig en zullen daarom altijd op zoek zijn naar nieuwe dingen en op dit moment is dat vooral gericht op eten waardoor Fooddesign zich kan ontwikkelen. In de nabije toekomst denk ik dat duurzaamheid steeds belangrijker gaat worden, dus minder vlees, gezondere keuzes om ook overgewicht te beperken. Het ecodenken, het bewust zijn van eten en wat dat voor gevolgen heeft voor de wereld zal belangrijker wordt en voor een groot deel de beleving gaat bepalen.

Met je ontwerp wil je mensen weer met elkaar in contact brengen. Toch zijn het ook mooie objecten, misschien wel te mooi om te gebruiken. Is dat erg?

Nee, dat is niet erg. Het mag gebruikt worden, maar er mag natuurlijk ook naar gekeken worden. Het moet uitnodigen om te gebruiken en te ontdekken, maar ook sierlijk zijn om het op de eettafel te willen zetten. Voedsel smaakt ook beter als het er mooier uitziet, dus mooier wordt getoond dankzij de presentatie. En als het beter smaakt voel je je ook beter. Het gaat uiteindelijk om de speelsheid, het voelen, zien en proeven. De kleur is wel bepalend voor het gevoel, de gekleurde versie nodigt veel meer uit om te gebruiken dan de witte versie.

Wat zijn de wildste plannen die je binnenkort of ooit nog eens zou willen realiseren?

Ik ben bezig met het opzetten van mijn eigen food & design studio. Daarnaast wil ik graag Social Fuel doorontwikkelen zodat het voor meerdere gerechten gebruikt kan worden of zelfs om eten te bereiden. Misschien leidt dat wel tot een heel interieur met eetkamer en keuken die deel uitmaken van Social Fuel. Het interieur versterkt het sociaal contact en daarom zou ik ook heel graag een Social Fuel diner willen organiseren met een bijpassend menu en interieur. Aan de hand van verschillende thema’s wil ik ook Social Fuel tonen op exposities om op diverse manieren mijn ontwerpersvisie te laten zien en te ervaren.