Een kunstenaar van Breda! Peter Bouwmans

Veranderingen van sociale structuren en de effecten van het kapitalisme, het zijn grote en veelomvattende thema’s die terugkomen in het werk van Peter Bouwmans. De voortdurende voorstuwing van maatschappelijke en economische veranderingen worden vertaald en herhaald in verf. Ieder werk is dan ook een voortgang op het reeds bestaande werk, een handeling die kan variëren van 30 minuten tot meerdere jaren.

Je thema’s zijn erg beladen, is het de inhoud daarvan die je tot handelen aanzet of het proces zelf?

Er moet hoe dan ook geschilderd worden. Eerst is er het handelen en de inhoud vloeit daarin gedachteloos mee. Gedachteloos is makkelijk gezegd, want de thema’s waarmee ik werk zijn ook de moeilijkheden waarmee ik (en met mij vele anderen) dagelijks worden geconfronteerd. De thema’s houden me veel bezig en dat komt ook weer tot uitdrukking in mijn werk

Je eigen werkwijze plaats je ook in het kader van verandering, een proces van beeldende evolutie noem je het, in hoeverre stuur je dit proces?

Het is een eeuwige zoektocht naar het volgende werk. Ergens ben ik actief op zoek naar de toekomst, met de hoop dat daar alles beter zal zijn. Ondertussen kan ik ook heel content zijn met hetgeen wat er al is, maar de echte verassingen liggen voor je en de nieuwsgierigheid en drang die daar bij komen kijken zijn groot. Het is net alsof ik met mijn werken aan een heel lang dominolint bezig ben. Na het laatste werk zal alles wel op zijn plaats vallen, nu trek ik me daar niets van aan.

In feite gaat het allemaal over verandering met een indirect effect op de mens. Maar welke rol speelt de mens in je werk?

De mens is toeschouwer zowel binnen het werk als daarbuiten. Tussen 2005 en 2013 ben ik (onder andere) bezig geweest om te onderzoeken hoe de mens binnen mijn werk het best weergegeven kan worden. Tijdens dit onderzoek werden mijn modellen steeds transparanter geschilderd. Deels omdat het uiterlijk steeds minder belangrijk werd en ik meer en meer probeerde het karakter of innerlijk te grijpen in verf. Op dit moment is het menselijke terug gebracht tot een vorm, een kleur of zelfs slechts een gebaar. Neutraal, zonder geslacht, etniciteit, leeftijd, intelligentie of status. Dan komt de mens het best tot zijn recht, maar altijd aan de zijkant van het thema, omdat zonder de mens er weinig bestaat, maar alles is groter dan de mens.

Wat heb je eigenlijk nodig om tot werk te komen?

Stilte, rust, liefde. Ik ben een utopist, ik wil de wereld nog steeds mooier maken, maar het belangrijkste is de wetenschap voor mijzelf dat er ook kut-werk gemaakt kan worden en dat dit niet erg is, maar hoogst noodzakelijk om vooruit te komen.

Wat maakte deelname aan deze expositie voor jou bijzonder?