Bijna iedere zichzelf respecterende beroepsgroep beschikt over een prijs, uiteraard mag dit gegeven dan ook niet in de beeldende kunst ontbreken. Er bestaan diverse kunstprijzen met uiteenlopende restricties zoals bijvoorbeeld leeftijd en thema. In de zeven jaren dat kunstenaar Jordy Koevoets de kunstacademie heeft verlaten nam hij deel aan dit circuit en ondervond weliswaar wisselende successen maar ook een vermoeden van andere mogelijkheden. In tegenstelling tot de traditie zette hij een kunstprijs op naam van een levende kunstenaar, namelijk die van hemzelf. Zijn uitgangspunt is helder: ‘iedereen mag meedoen maar of je werkelijk beeldende kunstenaar bent is een principiële vraag die je eerst zelf moet beantwoorden.’
JKBK-Prijs
De Jordy Koevoets Beeldende Kunst Prijs gaat het helemaal anders doen. Initiatiefnemer en naamgever Jordy Koevoets nam als ijkpunt een eigen werk uit 2012 waaraan de eenvoudige opgave werd verbonden om dit na te maken. ‘In de jurering van kunstprijzen zit altijd veel ruis, het gaat niet zozeer om wat je maakt als kunstenaar, maar hoe je je weet te verhouden tot de voorwaarden. Daarom wilde ik het wetenschappelijker aanpakken met een systeem dat subjectiviteit uitsluit door deelnemers anoniem te laten inzenden. Degene die het meest het origineel weet te benaderen wordt de winnaar van de JKBK-Prijs.’
Een idee dat al langer speelde in het hoofd van Jordy, waarbij de oproep van Kunstloc Brabant(voorheen bkkc) om een goed voorstel een laatste expositie te gunnen in hun tentoonstellingsruimte, het plan in beweging bracht. De JKBK-Prijs werd officieel in het leven geroepen bestaande uit een expositie met de vijftien beste inzendingen, een duizend euro in contanten, een wisselbeker en een solotentoonstelling voor de winnaar. ‘Tijdens het slotfeest wordt de winnaar pas bekend gemaakt, ook ik weet niet wie er deelneemt. Hans Westerbeek helpt mij bij de organisatie hiervan zodat alles volledig anoniem blijft en vriendjespolitiek wordt uitgesloten. Zelfs bij de opening mocht niemand zeggen wie wat gemaakt heeft zodat ik op 17 november een nu nog voor mij onbekende winnaar kan aanwijzen.’
Artistiek ondernemer
Afgelopen decennia wordt er van de kunstenaar steeds meer verwacht zich op te stellen als ondernemer met als gevolg dat de kunst zelf steeds meer is gaan ondernemen. Nog specifieker, de kunst is het ondernemen gaan bevragen, wat is de rol en wat is de houding van een ondernemende kunstenaar en waar liggen de artistieke grenzen?
‘Ondernemen is een vorm van creativiteit, hoe je de dingen doet en hoe je voor jezelf kansen creëert. Het bedenken van deze prijs is al het kunstwerk, de aanloop is belangrijker dan de uitkomst. In zekere zin ook doeltreffender voor mij dan een expositie, het dient meerdere belangen en daar ben ik altijd heel transparant in geweest. Mijn motieven dienen het verspreiden van mijn naamsbekendheid het is een profileringsopdracht. Door het opzetten van de JKBK Prijs ondersteun ik in zekere zin ook collega-kunstenaars, financieel maar ook met exposure.’
De JKBK-Prijs heeft liefst vierentachtig inzendingen opgeleverd. Iedere deelnemer heeft een foto gemaakt van zijn of haar replica. Deze zijn vervolgens beoordeeld volgens een Jordy Koevoets puntensysteem waarbij de beste een nulpunt heeft en iedere afwijking strafpunten oplevert. ‘Sommige van de inzendingen leken niet eens op het origineel, meer een soort van Artist impression, anderen hebben een foto van het originele werk gemaakt en ingezonden. Maar reken eens uit, je koopt een strandbal bij de Action, een tweedehandsschilderijtje en een stuk touw, de materiaalkosten zijn ongeveer 25 euro. Zo kun je ook denken in termen van rendement, wat kost het me en wat kan ik ermee bereiken. Dat is behalve geld, bekendheid ook een wisselbeker want hoewel het not doneis in de kunst stel ik mezelf de vraag waarom zouden wij ons anders gedragen dan bij voetbal. En daarmee bevraag ik uitgangspunten zoals originaliteit, wat is nu een kunstenaar en hoe typeer je professionaliteit?’
Ultieme vorm van zelforganisatie
De Jordy Koevoets Beeldende Kunst Prijs heeft zoveel parameters ingevuld als er vragen opgeroepen worden. Is het een parodie op de kunstprijzen? Is het een parodie op een parodie? Is het absurd het eigen werk als uitgangspunt te nemen onder de noemer, het beste kunstwerk, en deze te laten kopiëren? ‘Eigenlijk wil ik het de volgende keer nog absurder hebben, kijken hoever ik kan gaan. Als je zelf iets bedenkt kan alles! Ik merk dat ik weinig te winnen heb met het wachten op een vraag om te exposeren. Eigenlijk haal ik uit een project als dit ook meer voldoening dan het meedoen aan een tentoonstelling. Het is een ultieme vorm van zelforganisatie, je bedenkt iets en daar hou je dan ook de regie over wat veel uitdagender is.’