Schildersdagboek #8

een object draagt een verhaal

1 Juli

Er is van alles te zien, maar wil ik er nog naar kijken? Het museum in Tilburg laat vooral veel werk van witte mannen zien. Schilders. Zouden ze zich daar bewust van zijn? Hans Broek heeft er als exposerende kunstenaar in ieder geval een bijzondere draai aan gegeven. Hij wil, als witte man en nazaat, met zijn schilderijen het debat over het slavernijverleden voeden. Plantage Sorghvliet is een schilderij van een donker uitziend gebouw. Dit gebouw is in de realiteit wit. Hans heeft het in donkere en zware kleuren geschilderd, vanwege het onderwerp. Het onderwerp is leidend geweest in zijn kleurkeuzes.

Hans Broek – Power Structure (2020)

5 juli

‘But, after all, the aim of art is to create, space that is not compromised by decoration or illustration, space within which the subjects of painting can live.’ Frank Stella.

Frank Stella

16 Juli

I like to play with depth. There are gestural spaces in greens and blues surrounding two angles that are meeting in the middle. I keep going, until I find visceral qualities in my painting. I like experimenting with richness in colors and put them in geometrical shapes. 

20 Juli

Het is vrolijk. Het spat zo. Mary Heilmanns schilderij met felle vlakken. Je voelt de druppels lopen. Ze zijn erop gesmeerd. Soms met een kwast erop gedrukt en naar beneden gedrupt. Het is zo grappig. Heel licht is het. Anders als het werk van Hans Broek. De overeenkomsten die ik tussen deze twee schilders zie zijn de tactiele eigenschappen in het werk. Dik erop gesmeerde verf in cementkleuren bij Hans. De ene laag is gladder aangebracht dan de andere. Ook het onderwerp is zwaar. Het is erg verdrietig allemaal. Bij Mary is het er dun opgesmeerd in lichte kleuren. Haar onderwerp zegt dat het ene vierkantje niet op het andere vierkantje past ook al hebben ze dezelfde kleur. Ze zijn in een totaal andere wereld! De een is ver weg en gaat naar achteren en de ander zit bijna tegen mij aan gesmeerd. Veel te dichtbij. En wat zit er dan precies tegen me aan gesmeerd? Een rood smeuïg vierkantje?

Mary Heilmann

23 juli

Een soort abstract verhaal dat een gevoel teweeg brengt. Een verhaal bestaat uit allerlei elementen. Ik zoom in op elementen. Zoals hoe een bepaald materiaal voelt en eruit ziet. Bepaalde stoffen. Het is maar heel klein. Dichtbij de kern. Of heel dichtbij het schilderen zelf, de haren van de kwast. Het materiaal betekent al zoveel. Het vertelt heel veel. Alle verschillende materialen bij elkaar.

24 juli

Ik zie mensen lopen. Leven. Het lijkt soms alsof ze grote stukken metaal dragen. Er zit roest op. Grote stukken zwaar metaal dat doods om hen heen ligt. Ik begrijp niet waarom deze mensen dat doen. Het geeft niet mee met je huid. Het metaal is niet zichtbaar, maar het is er wel. Ik zie het aan hoe ze bewegen. Hun antwoorden. Vast. 

27 juli

 Inschrijven, mail, registreren, opslaan, converten, verkeerd opslaan, opzoeken, anders opslaan, updaten, systeem ordenen. Administratisering van het leven. Verschrikkelijk. Waarom zou ik daar mijn tijd aan besteden? Dan kijk je in het licht en lees je symbolen en tekst. Nutteloze communicatie. Het is ook nog eens super verslavend om te internetten. Heb je ooit een limiet op je internet geprobeerd? Dat je maar een uurtje per dag op internet mag. Het voelt als 5 min. Dat is een verslaving. Een schilderij is ook een plat vlak. Geen scherm. Het is langzaam. Het is tactiel. Heeft een geur en je kan het reliëf voelen. Een object. Iets waar je naast kan staan. Iets wat aanwezig is. Het draagt een verhaal. Maar doordat het fysiek is, heeft het nog een kwaliteit. Wanneer je weggaat van het schilderij, dan blijft het opdoemen in je hoofd. Het blijft je aandacht vragen. En je wil ook blijven kijken. Je wil erover nadenken.